چرا با اینکه ناقه صالح را یک نفر کشت، ولی همه قوم ثمود عذاب شدند؟

کارهای اعضای یک سازمان منسجم وقتی بعد از توافق آرای آنها و رضایت همگان باشد، به همه آنها منسوب است و همه آنان در سود و زیان آن سهیمند، گرچه اجرا کننده آن مصوَّبه، برخی از اعضا باشند. ممکن است عضو اجرایی سهم بیشتری از خیر یا شرّ آن کار را داشته باشد، ولی همگان در برابر اصل عمل، مورد تحسین یا تقبیح قرار می گیرند. کشتن شتر حضرت صالح نیز از این قبیل بود که اصل عقر آن مصوّب همه طاغیان بود واجرای آن را یک نفر بر عهده گرفت: «فَنادوا صاحِبهم فَتَعاطی فَعقَر» قمر/29 که در این آیه «عَقْر» و «قَتْل» ناقه به یک نفر اسناد داده شده و چون همگان آن را تصویب کرده، به اجرای آن رضایت داده اند، درآیه دیگر چنین آمده است: «فَکَذَّبوه فَعَقروها» شمس/14 که در این آیه، عقر شتر به هم تکذیب کنندگان رسالت حضرت نوح اسناد داده شده است.سرّ مطلب چنانچه یاد شد همان است که حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: «أَیُّها الناس اِنَّما یَجمَع الناسُ الَرضی والسَخَط واِنَّما عَقَر ناقَة ثَمود رَجل واحِدٌ فَعمَّهم الله بِالعَذاب لَمّا عَمّوه بِالرَضی فَقال سُبحانه فَعقَروها فَاصْبَحوا نادِمین»؛(نهج البلاغه، خطبه201) جامع یک جامعه همانا تصویب، تصدیق، کراهت و نارضایتی آنهاست و ناقه صالح را یک نفر کشت و خداوند هم طاغیان متمرد را عذاب کرد چون همه آنها به کار عاقر راضی بودند.آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 6 (سیرة پیامبران(ع) در قرآن)