بر اساس آموزه های اسلامی، زمانی می توانیم در ارتباط با رعایت عدالت در مورد اشخاص قضاوت کنیم که زندگی دنیا و آخرت آنها را با هم بسنجیم و گرنه اگر بخواهیم عدالت را تنها در همین دنیا جستجو کنیم، به موارد بسیاری برخورد می کنیم که در ظاهر بر خلاف عدالت است.
رنج های کودکان بیمار و نیز دیگر بیماران لاعلاج که در حقیقت وجودشان، هشداری برای دیگران است، با توجه به اینکه در جهان آخرت یا آزمونی نداشته و یا با چشم پوشی فراوان به حسابشان رسیدگی شده و بهشت موعود در انتظارشان است، مطمئنا جبرانی مناسب خواهد داشت، بگونه ای که افراد سالم، به حالشان غبطه خواهند خورد.
در ضمن، مصیبات و گرفتاری های دنیا، لزوما نتیجه رفتار ناپسند انسان نیست تا این پرسش به وجود آید که مگر این کودکان چه گناهی داشتند.