چرا در حال جنابت نمی‌توان به کنار ضریح معصومان(ع) رفت؟ مگر در زمان حیات معصوم این‌گونه بود؟

در مکتب شیعه قیاس پذیرفته نیست و بر این اساس، اگر رفتاری در برابر امام در حیاتشان جایز بود، نمی‌توان نتیجه گرفت که بعد از وفاتشان باید همان رفتار در برابر قبورشان نیز روا باشد. با این وجود باید گفت که در زمان زندگی حضرات معصومان نیز سزاوار نبود که افراد جنب قبل از غسل به حضور آنان برسند.
ابو بصیر می‌گوید: با کنیزکى که همراه داشتم وارد مدینه شدم، و بعد از آمیزش با او بیرون آمدم که به حمام بروم، در راه با شیعیانى برخورد کردم که (برای کسب فیض) به محضر امام صادق(ع) می‌رفتند، ترسیدم که در صورت تأخیر، فرصت ورود به آن مجلس برایم مقدور نشود. به همین دلیل با ایشان رفتم تا داخل منزل امام(ع) شدم، وقتى در برابر آن بزرگوار قرار گرفتم به من نظرى کرد و فرمود: «اى ابا بصیر! ندانسته‌اى که کسى به خانه‌هاى پیامبران، و فرزندان آنها، به حالت جُنُب وارد نمی‏شود؟» من شرمنده شدم و گفتم: اى فرزند رسول خدا! من یارانم را ملاقات کردم و ترسیدم آمدن من به همراه ایشان فوت شود و هرگز این کار را تکرار نخواهم کرد.[1]
البته نمی‌توان گفت که زنان و فرزندان ائمه نیز موظف بودند که هنگام حیض و جنابت، از اطراف آن حضرات دور شوند، زیرا چنین الزامی موجب عسر و حرج برایشان می‌شد.

---