دلیل این مسئله در کتاب های فقهی، عدم خلاف و وجود اجماعی است که از فقهاء نقل شده است.[1] دلیل فقهاء را می توان با صحیحۀ ابن یقطین[2] و روایت پیامبر(ص) که می فرماید:« مناسک و عبادات خود را آن گونه که من انجام می دهم انجام دهید.[3]» تأیید کرد.
[1] نک: النراقی، أحمد بن محمد مهدی، مستند الشیعة فی أحکام الشریعة، ج12، ص: 71 ، ناشر: مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، قم ،1415ه-ق چاپ اول،: 19 جلدی.
[2] صحیحة ابن یقطین: عمّن نسی أن یلتزم فی آخر طوافه حتى جاز الرکن الیمانی، أیصلح أن یلتزم بین الرکن الیمانی و الحجر، أو یدع ذلک؟ قال: «یترک اللزوم و یمضی» همان.
[3] مسند أحمد 3: 318 با اندکی تفاوت: خذوا عنی مناسککم.