قیامت را «یوم التّغابن» نامند؛ زیرا در آن روز روشن خواهد شد چه کسانی در تجارت خود دچار غبن، زیان و خسران گشته اند؛ مانند : «یَوم یَجمعکُم لِیومِ الجَمع ذلک یومُ التّغابن» تغابن/9؛ [روزی که گرد آورند شما را در آن روز معلوم می شود چه کسانی مغبون شده اند]. آیة مزبور اشاره دارد به این که اگر شما دنیا را تجارت خانه بنگرید مواظب باشید در داد و ستدهای آن زیان نبینید، بلکه سود آورید: «إنّ الله اشتَری مِن المُؤمنین أنفسَهم و أموالَهم بأنّ لَهم الجَنّة» توبه/111؛ [خداوند در این سوداگری و تجارت جان ها و مال های مؤمنان را می خرد و در برابر آن بهشت ارزانی می دارد.] پس انسان باید بکوشد هستی و دارایی خود را در راه خدا صرف و به او واگذار کند که این بهترین سوداگری است: «یا أیّها الّذین امنوا هل أدُلُّکم علی تِجارة تُنجیکم من عذاب ألیم تؤمنون بالله و رسولِه و تجاهدون فی سبیل الله بأموالکم و أنفسکم ذلکم خیرُ لکم إنْ کنتم تعلمون» صف/10-11؛از این گروه که تجارت سودآور دارند قرآن کریم چنین یاد می کند: «یَرجون تِجارةً لن تَبور» فاطر/29 بر خلاف گروه دیگر که از آنها با تعبیر «فما ربحت تجارتُهم» بقره/16 یاد می کند.
آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 4 (معاد در قرآن)
آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 4 (معاد در قرآن)