چرا عرفان از علوم دیگر، در روش، برتر است؟

زیرا هر کدام از علوم استدلالی دیگر مانند حکمت و کلام در عین تمایز از یکدیگر دارای جهت مشترک است و آن استمداد از علم حصولی و استعانت از مفهوم و اعتماد بر وجود ذهنی و استناد به برهان عقلی و یا نقلی است، ولی عرفان تکیه گاه منحصر آن علم حضوری است. از این رو از دانش شهودی استعانت می جوید و بر آن اعتماد و به آن استناد می کند و اگر گاهی پس از اثبات شهودی و احراز حضوریِ مطلب از برهان عقلی یا دلیل نقلی معتبر سخن به میان می آورد تنها صبغه تأیید و تقویت و تأنیس و ایجاد انس دارد و برای اثبات اصل مطلب نیست.آیة الله جوادی آملی،حیات عارفانة امام علی(ع)