چرا قرآن روز قیامت را جائی معادل ۱۰۰۰ سال و جای دیگر برابر ۵۰۰۰۰هزار می داند؟

در سوره «سجده» آیه 5 فرموده است: «یُدَبِّرُ اَلْأَمْرَ…»؛(10:3)؛ تدبیر می کند امر را از آسمان به سوی زمین سپس بالا می رود به سوی او در روزی که مقدار آن به اندازه هزار سال (از آنچه شما محاسبه می کنید) است. و در سوره مبارکه معارج آیه 5 فرموده است: «تَعْرُجُ اَلْمَلائِکَةُ…»؛ (70:4)؛ عروج می کنند فرشتگان و روح به سوی او در روزی که مقدار آن پنجاه هزار سال است. با اندکی تامل در معنا و محتوای دو آیه تفاوت آنها به خوبی آشکار می شود؛ آیه سوره سجده مربوط به تدبیر امور زمین است و اینکه فاصله ای که از آسمان تا زمین پیموده می شود تا تدبیر امور (به وسیله ملائکه) انجام گردد به مقدار هزار سال از سال های معمولی است. بنابر گفته مفسران منظور از این هزار سال فاصله 500 سال برای نزول و 500 سال برای عروج است. البته نه اینکه فرشتگان در این همه مدت در راه باشند؛ بلکه هزار سال تشبیهی است برای فهماندن مقدار فاصله طی شده ولی آیه دوم – که در سوره مبارکه معارج است – به قرینه آیات قبل و بعد آن مربوط به قیامت است که 50 موقف دارد و هر موقف 1000 سال و جمع آن 50000 سال می شود. در پایان این نکته را یاد آور می شویم که به جهت پیچیدگی خلقت و نحوه تدبیر و فرجام آن نباید انتظار داشته باشیم که آیات مربوط به این مباحث آیاتی بسیار ساده و درک آن برای هر کس ممکن باشد. مسلما مضمون اصلی و عمیق این آیات به قدری باعظمت و عجیب است که حتی تحمل رموز و اشارات آن نیز برای برخی گران است. بنابراین تعارضی بین این آیات نیست و موضوع آنها دو مقوله جدای از یکدیگر است.