چرا ما مي گوئيم که در ظهر و عصر، مغرب و عشا، مي توان نماز را با هم جمع کرد؟

اصولاً جواز جمع ميان دو نماز در برخي از موارد، مورد اتفاق همه فقهاي اسلام است. همه فقها جمع ميان نماز ظهر و عصر يا مغرب و عشاء را در عرفه و مزدلفه جايز مي دانند، همچنانکه گروه زيادي از فقهاي اهل سنت جمع بين دو نماز را در سفر مجاز مي شمرند. تمايز شيعه از ديگران آن است که گام را فراتر نهاده و با استناد به ادله اي مانند اينکه امام باقر محمد بن علي بن الحسين ^ از پيامبر اکرم | حکايت مي کند که آن حضرت نماز ظهر و عصر را بدون هيچ عذر و علتي با هم به جاي آورد،[1] آنرا در همه وقت تجويز مي کند.
علاوه اينکه مسلم در صحيح خود نقل مي کند که «رسول خدا نماز ظهر و عصر و نيز مغرب و عشاء را هم به جاي آوردند بدون اينکه خوفي از دشمن داشته و يا در سفر باشند.»[2] و حکمت اين امر نيز همان گونه که در احاديث بيان شده است، تسهيل امر مسلمانان است.[3] البته شيعه با اينکه جمع بين دو نماز ظهر و عصر يا مغرب و عشاء را جائز مي داند، در عين حال افضليت انجام نمازها را در وقت فضيلت خويش قبول دارد.