«چشم‌هایتان را فرو بندید تا شگفتی‌ها را ببینید». این روایت در صدد بیان چه واقعیتی است؟ آیا نابینایان نمی‌توانند به این مقامات دست یابند؟!

پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ تَرَوْنَ‏ الْعَجَائِب»؛[1] ‏چشمان خود را فرو بندید تا شگفتی‌ها را ببینید.
معنای روایت آن است که هرچه بیشتر با نفس خود مبارزه کنیم به مقامات معنوی بالاتری خواهیم رسید. «چرا که به قدر بستن چشم ظاهر از محرّمات،  چشمه نور و معرفت در دل، و نور دیده و باطن زیاد می‌شود، و علوم حقّه و معارف یقینیّه در نفس، حاصل می‌شود».[2] به دیگر سخن؛ چشم انسان، یکى از ورودی‌هاى قلب است که اگر مراقبت شود، ایمان و معرفت و عبادت حضرت حق را در پى خواهد داشت و لذت آن‌را در کام می‌نشاند و اگر کنترل نشود، باعث ضعف عقلانیت و زیاد شدن هوا و هوس‌ها و ارتکاب گناهان بزرگ‌تر و شقاوت و بدبختى در دنیا و آخرت است. مهار چشم، شرط حتمى و اساسى براى دورى از گناهان و رسیدن به معارف و حقایق و سعادت است.
البته در نگاهی وسیع‌تر می‌توان گفت که «غضّوا ابصارکم» در این روایت، تنها به معنای گناهان ویژه چشم مانند نگاه به نامحرم و … نیست، بلکه شامل چشم‌پوشی از هر نوع گناه می‌باشد حتی اگر چشم مادی نیز در انجام آن گناه هیچ دخالتی نداشته باشد و نیز دیدن عجایب نیز تنها به معنای دین آنها با چشم نیست، بلکه درک واقعیات هستی از هر راه، می‌تواند مصداقی از مشاهده عجایب باشد. در این بیان، حتی افراد نابینا نیز می‌توانند با چشم‌پوشی از گناهان به مقامات عالی معنوی دست یابند.