همه مراجع (به جز امام): اگر احراز شود که شوهر نفقه زن را نمى دهد، حاکم شرع یا نماینده اش او را بین پرداخت نفقه یا طلاق مخیر مى کند. چنانچه از هر دو امتناع ورزد (و امکان پرداخت نفقه از مال او نباشد) مى تواند به تقاضاى زن وى را طلاق دهد.[1]
امام: اختیار طلاق با شوهر است ولى زن مى تواند با مراجعه به دادگاه او را وادار کند که نفقه اش را بدهد.[2]
پاورقی:
1- تبریزى، استفتاءات، س 1672؛ خامنه اى، استفتاء، س 933؛ وحید، منهاج الصالحین، ج 3، م 1406؛ سیستانى، منهاج الصالحین، ج 3، م 356؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 1594 ؛ مکارم، استفتاءات، ج 1، س 937 و 939؛ صافى، جامع الاحکام، ج 2، س 1344 ؛ دفتر:بهجت و نورى.
2- امام، استفتاءات، ج 3،احکام طلاق، س 12 و 23.
امام: اختیار طلاق با شوهر است ولى زن مى تواند با مراجعه به دادگاه او را وادار کند که نفقه اش را بدهد.[2]
پاورقی:
1- تبریزى، استفتاءات، س 1672؛ خامنه اى، استفتاء، س 933؛ وحید، منهاج الصالحین، ج 3، م 1406؛ سیستانى، منهاج الصالحین، ج 3، م 356؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 1594 ؛ مکارم، استفتاءات، ج 1، س 937 و 939؛ صافى، جامع الاحکام، ج 2، س 1344 ؛ دفتر:بهجت و نورى.
2- امام، استفتاءات، ج 3،احکام طلاق، س 12 و 23.