چهار اندرز پرمایه و سرنوشت ساز که بنی اسرائیل به قارون دادند چه بود؟

نخست می گویند «در آنچه خدا به تو داده است سرای آخرت را جستجو کن».قصص/77.اشاره به اینکه مال و ثروت برخلاف پندار بعضی از کج اندیشان، چیز بدی نیست، مهم آن است که ببینیم در چه مسیری به کار می افتد، و اگر بوسیله آن جستجوی سرای دیگر شود، چه چیزی از آن بهتر است؟ اگر وسیله ای برای غرور و غفلت و ظلم و تجاوز و هوسرانی و هوسبازی گردد، چه چیز از آن بدتر؟!در نصیحت دوم افزودند «سهم و بهره ات را از دنیا فراموش مکن».قصص/77.این یک واقعیت است که هر انسان سهم و نصیب محدودی از دنیا دارد، یعنی اموالی که جذب بدن او، یا صرف لباس و مسکن او می شود مقدار معینی است، و مازاد بر آن به هیچوجه قابل جذب نیست و انسان نباید این حقیقت را فراموش کند.سومین اندرز اینکه «همانگونه که خدا به تو نیکی کرده است تو هم نیکی کن».قصص/77.این نیز یک واقعیت است که انسان همیشه، چشم بر احسان خدا دوخته و از پیشگاه او هرگونه خیر و نیکی را تقاضا می کند، و همه گونه انتظار از او دارد. در چنین حالی چگونه می تواند تقاضای صریح یا تقاضای حال دیگران را نادیده بگیرد و بی تفاوت از کنار همه اینها بگذرد؟!
بالاخره «چهارمین» اندرز اینکه «نکند که این امکانات مادی تو را بفریبد و آن را در راه «فساد» و «افساد» به کارگیری «هرگز فساد در زمین مکن که خدا مفسدان را دوست ندارد».قصص/77.
قصه های قرآن، حضرت آیت الله مکارم شیرازی