پس از وفات پیامبر اسلام (ص) «مسیلمة کذاب» در «یمامه» ادعای نبوت کرد و گروهی را از راه تزویر فریب داد، ارتش اسلام برای سرکوبی مسیلمه و پیروان او، به سوی یمامه حرکت نمود، دشمن عقب نشینی کرد و به باغی پناه برد و در پشت دیوارهای بلند آن، سنگربندی نمود، مسلمانان که ابتکار عملیات نظامی را از دست داده بودند، این سوی دیوار متوقف شدند و با نومیدی به فکر فرو رفتند که چگونه بر سنگر دشمن نفوذ کنند. در این هنگام «براء» یک نقشة نظامی ابتکاری پیشنهاد کرد و از سربازان اسلامی خواست که به او کمک کنند تا بالای دیوار برود و خود را به پشت در رسانده و در بزرگ باغ را از آن طرف باز کند!
این پیشنهاد عملی شد، همینکه براء بالای دیوار قرار گرفت، خود را در میان امواج سپاه دشمن افکند و به سوی در باغ پیشروی کرد، دشمن از هر طرف او را احاطه نمود هدف تیر و نیزه و شمشیر قرار دادند، او با حملات شجاعانه موفق شد در باغ را باز کند، ولی این پیروزی ارزان تمام نشد، بلکه بیش از هشتاد زخم تیر و شمشیر بر پیکر او وارد شد، براء در اثر کثرت جراحات، بیدرنگ بستری گردید، سربازان اسلام وارد سنگر دشمن شده مسیلمه را دستگیر کرده و مجازات نمودند. (اسدالغابه /1/172)
او نه تنها در جنگ یمامه در پرتو چنین فداکاری و جانبازی شگفت انگیز،که از تجلیات روح ایمان و اعتقاد وی بود دروازة فتح و پیروزی را به روی مسلمانان گشود، بلکه در جریان محاصره و فتح شهر شوشتر نیز، به شایستگی امتحان داد و جان در کف نهاد، در راه دفاع از حریم ایمان و عقیده، به صف شهیدان راه حق پیوست.
این جنگ در حدود سال بیستم هجری در زمان خلافت عمر اتفاق افتاد «عمر» ابوموسی اشعری را به فرماندهی سپاه بر گزید و به سوی شوشتر روانه ساخت. ابوموسی نامهای به خلیفه نوشت و از او خواست قوای کمکی بفرستد، خلیفه طی نامهای به عمار یاسر مأموریت داد با سپاهی از اهل کوفه به کمک ابوموسی بشتابد، طولی نکشید عمار یاسر با نیروهای تحت فرماندهی خود، به قوای اصلی پیوست.
سربازان اسلام، شهر شوشتر را در تنگنای محاصره قرار دادند، در جریان جنگ و محاصره، براء بن مالک در جناح راست (میمنه) قوای ابوموسی، و براء بن عازب در جناح راست قوای عمار قرار داشت.(قاموس الرجال /2/159 ـ 158)
دو سپاه در مقابل هم به شدت ایستادگی کردند و جنگ سختی در گرفت، سربازان اسلامی بصره و کوفه، به حملات سختی دست زده، به سوی دروازة شهر پیشروی کردند، برای باز کردن دروازة، فشار فوقالعادهای به نیروهای دشمن وارد نمودند.
در این هنگام، براء بن مالک، دست از جان شسته خود را به پشت دروازه رسانید و با نیروهای محافظ دژ به نبرد پرداخت، سرانجام در اثر جانبازیهای براء و سربازان اسلام، شهر شوشتر سقوط کرد و «هرمزان» فرماندة بزرگ آن منطقه، دستگیر شد و با بقیة اسیران روانة مدینه گردید، ولی براء در راه این پیروزی جان باخت و در همان شهر به خاک سپرده شد. به همین مناسبت، گاه دانشمندان علم رجال، از او به نام شهید« شوشتر» نام میبرند.
آیة الله جعفر سبحانی،شخصیتهای اسلامی شیعه ج 1 ـ 2
به نقل از سایت تبیان
این پیشنهاد عملی شد، همینکه براء بالای دیوار قرار گرفت، خود را در میان امواج سپاه دشمن افکند و به سوی در باغ پیشروی کرد، دشمن از هر طرف او را احاطه نمود هدف تیر و نیزه و شمشیر قرار دادند، او با حملات شجاعانه موفق شد در باغ را باز کند، ولی این پیروزی ارزان تمام نشد، بلکه بیش از هشتاد زخم تیر و شمشیر بر پیکر او وارد شد، براء در اثر کثرت جراحات، بیدرنگ بستری گردید، سربازان اسلام وارد سنگر دشمن شده مسیلمه را دستگیر کرده و مجازات نمودند. (اسدالغابه /1/172)
او نه تنها در جنگ یمامه در پرتو چنین فداکاری و جانبازی شگفت انگیز،که از تجلیات روح ایمان و اعتقاد وی بود دروازة فتح و پیروزی را به روی مسلمانان گشود، بلکه در جریان محاصره و فتح شهر شوشتر نیز، به شایستگی امتحان داد و جان در کف نهاد، در راه دفاع از حریم ایمان و عقیده، به صف شهیدان راه حق پیوست.
این جنگ در حدود سال بیستم هجری در زمان خلافت عمر اتفاق افتاد «عمر» ابوموسی اشعری را به فرماندهی سپاه بر گزید و به سوی شوشتر روانه ساخت. ابوموسی نامهای به خلیفه نوشت و از او خواست قوای کمکی بفرستد، خلیفه طی نامهای به عمار یاسر مأموریت داد با سپاهی از اهل کوفه به کمک ابوموسی بشتابد، طولی نکشید عمار یاسر با نیروهای تحت فرماندهی خود، به قوای اصلی پیوست.
سربازان اسلام، شهر شوشتر را در تنگنای محاصره قرار دادند، در جریان جنگ و محاصره، براء بن مالک در جناح راست (میمنه) قوای ابوموسی، و براء بن عازب در جناح راست قوای عمار قرار داشت.(قاموس الرجال /2/159 ـ 158)
دو سپاه در مقابل هم به شدت ایستادگی کردند و جنگ سختی در گرفت، سربازان اسلامی بصره و کوفه، به حملات سختی دست زده، به سوی دروازة شهر پیشروی کردند، برای باز کردن دروازة، فشار فوقالعادهای به نیروهای دشمن وارد نمودند.
در این هنگام، براء بن مالک، دست از جان شسته خود را به پشت دروازه رسانید و با نیروهای محافظ دژ به نبرد پرداخت، سرانجام در اثر جانبازیهای براء و سربازان اسلام، شهر شوشتر سقوط کرد و «هرمزان» فرماندة بزرگ آن منطقه، دستگیر شد و با بقیة اسیران روانة مدینه گردید، ولی براء در راه این پیروزی جان باخت و در همان شهر به خاک سپرده شد. به همین مناسبت، گاه دانشمندان علم رجال، از او به نام شهید« شوشتر» نام میبرند.
آیة الله جعفر سبحانی،شخصیتهای اسلامی شیعه ج 1 ـ 2
به نقل از سایت تبیان