چگونه است با اینکه حضرت زینب (س) خود دارای شوهر و فرزند بوده است ولی در حادثه کربلا به همراه امام حسین (ع) حضور دارد؟

برای روشن شدن جواب به چند مطلب باید توجه شود:الف) شوهر زینب کبری عبدالله پسر جعفر طیار و برادر زاده حضرت علی علیه السلام است.
عبدالله در حبشه متولد شد و پس از اینکه پیامبر اسلام به مدینه هجرت کرد به همراه
پدر و مادرش به مدینه آمدند و عبدالله به همراه پدر و مادرش در خدمت پیامبر بودند.
عبدالله شخصیتی بود بسیار بزرگوار و صاحب ایمان قوی. او علاقمند حضرت علی علیه
السلام بود و پس از آن حضرت در خدمت امام حسن علیه السلام و پس از آن در خدمت امام
حسین علیه السلام بود. عبد الله در جنگل جمل، جنگ صفین و جنگ نهروان همراه علی علیه
السلام با نیروهای مخالف جنگید و به علت کوری چشمهایش نتوانست شخصا در کربلا حاضر
شود.1
ب) وقتی که امام حسین علیه السلام تصمیم گرفت به مکه برود، زینب کبری همسر عبدالله
از همسرش اجازه خواست که با برادرش به مکه برود و عبدالله هم اجازه داد و از همان
لحظه زینب به خانه برادرش امام حسین علیه السلام آمد و آماده حرکت شد. زینب کبری
علیها السلام، عاشق برادرش حسین بود و برای همین برخی از بزرگان آورده اند که وقتی
علی علیه السلام دخترش زینب را به برادر زاده اش عبدالله تزویج کرد، با او شرط کرد
که اگر زینب خواست با برادرش حسین به سفر برود، مانع نشود و عبدالله هم پذیرفت.2  
و در ریاحین الشریعه آورده است که زینب کبری از کودکی عاشق حسین بود و برای همین
وقتی که همسر عبدالله شد گفت: همسر تو می شوم به شرط اینکه اجازه بدهی من هر روز
حسین را ببینم. عبدالله هم قبول کرد.3  
شهید آیت الله دستغیب در کتاب «زندگانی زینب کبری» به نقل از ریاحین الشریعه آورده
است که وقتی علی علیه السلام زینب را به همسری عبدالله در می آورد دو شرط با
عبدالله کرد. یکی اینکه اجازه دهد زینب هر روز حسین را ببیند و دوم اینکه اگر حسین
به سفر رفت و زینب خواست با او برود، اجازه رفتن بدهد و عبدالله هم این دو شرط را
قبول کرد.4 اصولا عبدالله ابن جعفر در
برابر امام حسین علیه السلام تسلیم کامل بود و امام حسین را امام معصوم و همه کاره
خود می دانست. حتی وقتی که معاویه به مروان نوشت که به خانه عبدالله ابن جعفر برو و
دخترش ام کلثوم را برای پسرم یزید خواستگاری کن و مروان هم آمد و خواستگاری کرد،
عبدالله به مروان گفت: ازدواج دخترم، به من مربوط نیست، به سرورمان حسین ابن علی
مربوط است. و امام حسین علیه السلام هم پاسخ منفی به مروان داد و ام کلثوم را به
همسری پسر عمویش قاسم در آورد. 5
همان طوری که امام حسین علیه السلام مسئولیت بزرگ الهی به عهده داشت زینب هم چنین
بود و او می بایستی به همراه امام حسین علیه السلام باشد. زینب کسی است که امام
حسین علیه السلام در کربلا برای پس از خودش او را جانشین خود ساخت و امام سجاد علیه
السلام هم او را جانشین خود کرده بود.6 پس
نمی شود زینب کبری در این سفر نباشد و جالب توجه این است که زینب با اینکه همسر
دارد ولی همراهی برادرش حسین را بر ماندن در کنار شوهرش ترجیح می دهد و شوهرش هم به
این سفر راضی می شود.7 و این از افتخارات
زینب کبری و عبدالله است که در این امر مهم شرکت می کنند. عبدالله نه تنها همسر خود
را با امام حسین علیه السلام فرستاد بلکه دو پسرش محمد و عون را هم با امام حسین
فرستاد و به آنان سفارش کرد که در رکاب امام حسین علیه السلام بجنگند و آنان نیز
چنین کردند و روز عاشورا هر دو در برابر چشمان مادر به شهادت رسیدند.8  
آورده اند که روز عاشورا محمد پسر عبدالله ابن جعفر، ده نفر از دشمنان را کشت و به
شهادت رسید و عون پسر دیگر عبدالله و زینب کبری، سه سواره را کشت و 18 پیاده را و
پس از آن به شهادت رسید. 9
در زیارت ناحیه از زبان حضرت مهدی علیه السلام درباره پسران زینب کبری و عبدالله
آمده است: «السلام علی عون بن عبدالله بن جعفر الطیار … السلام علی محمد بن
عبدالله بن جعفر…» 10
در مورد آگاهی از زندگی و شخصیت حضرت زینب ( علیها السلام ) مطالعه کتابهای زیر
مفید است:
1- منتهى الامال، شیخ عباس قمى
2- زندگانى حضرت فاطمه زهرا و زینب کبرا، شهید دستغیب
3- زندگانى حضرت فاطمه زهرا ودختران آن حضرت، سید هاشم رسولى محلاتى
4- پژوهشى پیرامون بارگاه حضرت زینب، محمد حسین سابقى، ترجمه: سلیم پور
5- فرازهایى از زندگانی حضرت فاطمه زهرا و زینب کبرا، سید هاشم رسولى محلاتى
6- زینب بنت الامام امیرالمؤمنین، على محمد على دخیل، چاپ بیروت، لبنان
7- زینب بانوى قهرمان کربلا، دکتره بنت الشاطى، ترجمه: حبیب چایچیان و مهدى آیت الله زاده
نائینى
8- بحارالانوار، علامه مجلسى
 

پی نوشت ها:
1-
منتهی الآمال، ج1 ص382 چاپ هجرت؛ زینب کبری، الشیخ جعفر النقدی، ص87 چاپ نجف

2-

زینب الکبری، ص94

3-

ریاحین الشریعه، ج3 ص41 چاپ اول

4-

ص15 چاپ اول

5-

المجالس السنیه، ص31، یک جلدی

6-

تنقیح المقال، ج3 فصل زنان ص79

7-

اعیان الشیعه، ج7 ص137 ستون دوم،
س12

8-

همان و بحار ج45 ص34

9-

بحار، ج45 ص34

10-

بحار، ج45 ص68