آرام ساختن کودکی که کابوس دیده است شاید کار سختی باشد، اما در هر صورت او به چند ساعت خواب باقیمانده خود نیاز دارد. با در آغوش گرفتن او یا مالیدن پشتش و اطمینان خاطر دادن از اینکه همه چیز رو به راه است شروع کنید. توضیح «این فقط یه خواب بود» به احتمال زیاد برای یک کودک دو ساله معنا و مفهومی ندارد، در عوض به عنوان مثال می توانید بگویید: «چیزی نیست عزیزم این فقط یه بازی خیالی بود». زیر تخت و درون کمدها را چند بار نگاه کنید یا برایش خاطره ای بامزه به عنوان مثال بهترین جشن تولد دوستانش را تعریف کنید. سعی نکنید ترس کوچولوی خود را کمرنگ نشان دهید (نگویید «اوه، چیزی برای ترسیدن وجود نداره»). تا آنجا که امکان دارد کودک خود را تشویق کنید تا در اتاق خود مجدداً به خواب رود و بدین ترتیب به او نشان دهید که اتاق او مکان امنی است و قطعاً با این کار عادت نمی کند هر وقت کابوس دید برای خواب به اتاق شما بیاید.
 
هنگامی که فرزندتان کمی بزرگتر شد، می توانید از او بخواهید کابوسی که دیده است را برایتان تعریف کند، البته بعد از آنکه کمی آرام شد و در صورتی که این کار باعث ناراحتی بیشتر او نمی شود. صحبت کردن می تواند به کودک شما کمک کند تا متوجه شود خواب های او تخیلی و ساختگی هستند (مانند یک داستان) بنابراین می تواند دوباره بخوابد. اما از او نخواهید تمام خواب خود را با جزئیات برایتان تعریف کند، صبح می توانید آن را از کودک خود بخواهید.
 
البته بهتر است زمان خواب آرامش بخشی برای کودک خود برنامه ریزی کنید و به آن نیز پایبند باشید به این جهت که بهترین راه کاهش استرس و اضطرابی است که می تواند موجب کابوس دیدن کودک شود. از خواندن کتابها و تعریف قصه های ترسناک خودداری کنید و چراغ خوابی با نور ملایم و شاد در اتاق او قرار دهید. نیمه باز گذاشتن درب اتاق نیز می تواند به خواب راحت او کمک کند. همچنین سعی کنید از دادن میان وعده یا وعده غذایی سنگین چند ساعت پیش از خواب به کودک خودداری کنید، به این دلیل که غذا می تواند سوخت و ساز کوچولوی شما را افزایش داده، مغز او را فعال ساخته و منجر به کابوس دیدن بیشتر او شود.
 
 
منبع: اپلیکیشن ردیاب کودک (‏Baby Tracker‏)‏