اما تعدد زبانها در نتیجه افزایش جمعیتها و پیدایش گویشهای مورد نیاز، امری است که وابسته به زبان حضرت آدم(علیه السلام) نمیباشد. زیرا که حقیقت «بیان» و «گویش» در ضمیر فطری همه منطوی است و استعداد خدادادی آدمی او را در نوآوری زبانها یاری کرده است. حکایت تعدد زبانها حکایت تکثیر باکتری نیست که همه مثل واله اولیه خودشان باشند. بلکه زبان و گویش وابسته به استعداد آدمی در برقرار کردن ارتباط است و در طول قرنها دستخوش تغییرات و نیز تولید و نوآوری میباشد. به عقیده بسیاری از زبانشناسان، زبان را میتوان به موجودی تشبیه کرد که متولد میشود، تکامل مییابد و بالاخره میمیرد. ریشه پردازش کلمات از یک سو به محیط زندگی و از سوی دیگر به ذهنیت اشخاص برمیگردد و زبان گوشتی دهان فقط وسیلهای جهت مصوت کردن ذهنیتهاست. ذهنیت اشخاص میتواند کلمات متعددی خلق کند همین سر منشاء گویشهای گوناگون است. در اینباره میتوانید به کتابهای زبان شناسی مراجعه کنید. منابع:1- تاریخ پیامبران، علامة مجلسی (ره).
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی