از روایات استفاده می شود که هر کس در کار خیری شرکت داشته باشد در ثواب تمام کسانی که از آن بهره مند می شوند سهیم و شریک است. مثلا اگر کسی در ساختن مسجدی شرکت داشته باشد تا وقتی آن مسجد پابرجا است در ثواب نماز خواندن هر کس در آن نماز بخواند سهیم است و برعکس اگر کسی بانی کار زشت و ناپسند و سنت بدی بود، در گناه تمام کسانی که پس از او آن کار زشت و سنت را انجام می دهد شریک است. در حدیثی از پیامبراکرم(ص) آمده است: من حسن سنه حسنه عمل بها من بعده کان له اجره و مثل اجورهم من غیر ان ینقص من اجورهم شیئا و من سن سنته سیئه فعمل بها بعده کان علیه وزره و مثل اوزارهم من غیر ان ینقص من اوزارهم شیئا(میزان الحکمه، ج4، ص566، ح8939): هر کس سنت نیکی را پایه گذاری کند که پس از او به آن عمل شود، هم اجر خودش را دارد و هم اجر عمل کنندگان به آن را بی آن که از اجر عاملین به آن چیزی کم شود. وهر کس سنت زشتی را پایه گذاری نماید و پس از خودش دیگران به آن عمل کنند، هم گناه خودش بر گردنش است و هم گناه عمل کنندگان به آن بی آنکه از گناه آنها چیزی کاسته شود.
و بالاتر از اینکه در حدیث آمده است که پیامبر(ص) فرمود:«من احب قوما حشر معهم و احب عمل قوم شرک فی عملهم؛ هر کس گروهی را دوست بدارد با آنها برانگیخته و محشور می شود و هر کس عمل گروهی را دوست بدارد در عمل آنها شریک است.(نفس المهموم، شیخ عباس قمی، ص300) طبق روایات و روایاتی نظیر آنها، فردی که در ساخت ضریح امام معصوم(ع) شرکت داشته باشد بدون شک در تمام ثواب زائران و عبادت کنندگان سهیم و شریک است.
و بالاتر از اینکه در حدیث آمده است که پیامبر(ص) فرمود:«من احب قوما حشر معهم و احب عمل قوم شرک فی عملهم؛ هر کس گروهی را دوست بدارد با آنها برانگیخته و محشور می شود و هر کس عمل گروهی را دوست بدارد در عمل آنها شریک است.(نفس المهموم، شیخ عباس قمی، ص300) طبق روایات و روایاتی نظیر آنها، فردی که در ساخت ضریح امام معصوم(ع) شرکت داشته باشد بدون شک در تمام ثواب زائران و عبادت کنندگان سهیم و شریک است.