کشف یکی از بزرگ ترین مقبره های مایا

یک تیم بین‌المللی از باستان‌شناسان که در کشور بلیز کار می‌کنند، یکی از بزرگ‌ترین مقبره‌های سلطنتی مایا را کشف کرده‌اند. در این مقبره، جسد یک مرد، استخوان حیوانات، تیغه‌های ابسیدینی و پنل‌های هیروگلیف کشف شده است که دیدی تازه از «سلسله‌ی مار» به ما می‌دهد.

این تیم آرامگاه یادشده را در زیر راه‌پله‌ی معبدی در زونانتیونیچ (Xunantunich)، شهری باستانی در غرب بلیز که زمانی مرکز مراسم مذهبی مایاها بود، یافته است.

جیمی آو، سرپرست این تیم تحقیقاتی از دانشگاه آریزونای شمالی به آلن یوهاس، از روزنامه‌ی گاردین، چنین می‌گوید: «به نظر می‌رسد معبد در درجه‌ی اول به‌منظور محصور کردن مقبره ساخته شده است. در معماری باستانی مایا این امر چندان معمول نیست و موارد بسیار کمی از آن وجود دارد.»

بر اساس تحقیقات تیم یادشده، این مقبره برای مردی ۲۰ تا ۳۰ ساله و عضلانی که به نظر شخصیت مهمی بوده، ساخته شده است. با این حال تحقیقات برای یافتن اطلاعات بیشتری در مورد وی، ادامه دارد.

یوهاس گزارش می‌کند که پژوهشگران در کنار باقیمانده‌ی جسد او، استخوان‌های یک یوزپلنگ و یک گوزن، دانه‌های یشم که ممکن است گردنبند بوده باشد، ۱۳ تیغه‌ی ابسیدینی و ۳۶ بشقاب سرامیکی یافته‌اند. در نقطه‌ی دیگری از مقبره، دو مخفیگاه شامل ۹ تیغه‌ی ابسیدینی، ۲۸ تندیس از نمادهای متفاوت و حیوانات با سنگ چخماق یافتند.

گرچه یافتن یک مقبره همیشه برای باستان شناسان هیجان‌انگیز است؛ اما این مورد استثنایی است، زیرا با ابعاد ۴.۵ متر در ۲.۴ متر، یکی از بزرگ‌ترین مقبره‌های کشف‌شده‌ی مایا در بلیز است.

آو به جولیا آرزو از مجله‌ی ریپورتر گفته است: « مورد هیجان‌انگیز در کشف این مقبره، این است که می‌دانیم باستان‌شناسان از دهه‌ی ۹۰ قرن نوزدهم در زونانتیونیچ کار می‌کنند. اگرچه بیش از یک قرن کار باستان‌شناسی مستمر در این سایت در حال انجام است؛ اما تاکنون مقبره‌ای نیافته بودیم. این مقبره از جهات دیگر نیز قابل توجه است، زیرا بزرگ‌ترین مقبره‌ای است که تاکنون یافته‌ایم».

مهم‌ترین یافته‌ درون این مقبره؛ پنل‌های هیروگلیف مربوط به سلسله‌ی مار است؛ خانواده‌ای که ۱۳۰۰ سال پیش امپراتور مایا بودند و علامتشان سر مار بود.

کریستف هلمک، متخصص هیروگلیف‌خوانی تیم، از دانشگاه کپنهاگ دانمارک می‌گوید: «این پنل‌ها در مورد فتوحات لرد کان دوم، پادشاه شهر باستانی کاراکول (Caracol) واقع در ۴۱ کیلومتری مقبره می‌گویند.»

عجیب است که این هیروگلیف داستان یکی دیگر از شاهان سلسله‌ی مار به نام واکساکلوهان اوباه کان (Waxaklajuun Ubaah K’an) را – که تقریبا سال ۶۳۵ پس از میلاد حکومت می‌کرد –  هم بازگو می‌کنند. تیم معتقد است احتمالا دو پادشاه، دو برادر، بر سر تاج و تخت رقابت می‌کردند.

هلمک به گاردین می‌گوید: «این به معنای وجود دو رقیب برای تاج و تخت بوده است و هر دو، عنوان سلسله‌ی مار را داشتند؛ پادشاه جایی که مارها فراوانند و ظاهرا کانول آجاو (Kanu’l Ajaw) خوانده می‌شود».

پژوهشگران امیدوارند با کمک این پنل‌ها، اطلاعات بیشتری در مورد سلسله‌ی مار به دست بیاورند و با درکنار هم چیدن تاریخ خانواده‌ی سلطنتی، در مورد افول تمدن مایا بیشتر بفهمند.

یافته‌های تیم در ژورنال Pre-Columbian Art Research Institute منتشر شده است.