-کمال انسان-کمال نهایی انسان–قرب به خدا-

از نـظـر وحـى و بیانات قرآنى و سخنان اهلبیت عصمت و طهارت (س ) , جاى تردیدى نیست که کـمال نهائى انسان , مرتبه اى است از وجود وى که با تعبیر قرب الهى به آن اشاره مى شود و آثار آن نعمتهاى ابدى و رضوان الهى است که در عالم آخرت ظاهرمى گردد و راه کلى آن خداپرستى و تقوى است که همه شئون زندگى فردى و اجتماعى رادربر مى گیرد . و امـا از نـظـر عقلى : انسان بالفطره خواهان کمال نامحدود است که علم و قدرت ازمظاهر آن به شمار مى رود و رسیدن به چنین کمالى است که موجب لذت نامحدود و سعادت پایدار مى گردد و هـنـگـامـى , چنین کمالى براى انسان میسر خواهد بود که با منبع نامحدود علم و قدرت و کمال مطلق ( خداى متعال ) ارتباط پیدا کند و همین ارتباط است که به نام قرب نامیده مى شود , پس کـمـال حقیقى انسان که هدف آفرینش اوست , در سایه ارتباط و عبودیت و قرب به خداى متعال حـاصـل مى شود و انسانى که نازلترین مرتبه این کمال یعنى ضعیفترین مرتبه ایمان را هم نداشته بـاشـد , هـمـان درخـتـى اسـت که هنوز به بار ننشسته و نوبر آن هم به دست نیامده است و اگر چـنـیـن درخـتـى در اثـر آفـت زدگـى , اسـتعداد میوه دادن را از دست بدهد از درختان بى ثمر هم پست تر خواهد بود . پـس اهمیت نقش ایمان در کمال و سعادت انسان , بدین جهت است که ویژگى اصلى روح انسان , ارتباط آگاهانه و اختیارى با خداى متعال است و بدون آن , از کمال لایق و آثار آن محروم مى شود و بـه دیـگـر سـخن : انسانیتش به فعلیت نمى رسد و در صورتى که با سوء اختیار , چنین استعداد والایى را از بین ببرد , بزرگترین ستم را بر خویش روا داشته و مستوجب عقوبت ابدى خواهد شد و قرآن کریم چنین فرموده است: «ان شر الدواب عند اللّه الذین کفروا فهم لا یومنون؛ (انـفـال / 55 )تـحـقیقابدترین جنبندگان نزد خداى متعال کسانى هستند که کفر ورزیده اند و ایمان نمى آورند».

حاصل آنکه:

هر یک از ایمان و کفر جهت اصلى حرکت انسان به سوى کمال و سعادت , یا سقوط و شقاوت را تعیین مى کند و طبعا هر کدام موخر باشد , تاثیرنهائى و سرنوشت ساز را خواهد داشت . لـذا لازم اسـت کـه دائمـا عاقبت به خیرى را ازخداوند مسئلت نمائیم , چنانچه شخص رسول اللّه(ص) چنین دعا مى کرد: اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا یا ارحم الرحمین.
محمد تقى مصباح یزدى / آموزش عقاید، مصباح یزدى – محمد تقى
به نقل از سایت تبیان