خدای متعال در ماه مبارک رمضان به صورت اختصاصی همه بندگان را به این سفره معنوی و الهی دعوت کرده و این مهم جایگاه این ماه عزیز را نشان می‌دهد.رسول گرامی‌اسلام (صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند که در ماه رمضان به مهمانی خدا دعوت شده‌اید و این دعوت، خاص همه انسان‌هاست و اگر به این مهمانی نروید، باید جبران کنید و قضای آن را بجای آورید تا مشمول برکات آن شوید.
 
کرامت، عظمت، شرافت، فضیلت و تمام خوبی‌ها در ماه مبارک رمضان وجود دارد و در این مهمانی، تقوا به عنوان یکی از برجسته‌ترین رزق‌های معنوی شامل حال انسان می‌شود.اگر صرفاً در بحران کرونا به موضوع کمک به آسیب دیدگان توجه کنیم، کار متفاوتی انجام نداده‌ایم چرا که در تمام دنیا چنین کمک‌هایی صورت می‌گیرد.آن چیزی که رهبر معظم انقلاب بر احیای آن تأکید دارند این است که دین با دنیا پیوند داشته باشد چرا که در قرآن آمده است نماز با زکات پیوند دارد و مطالبه رهبری نیز برخاسته از قرآن و آموزه‌های دینی است.
 
در تمام دنیا نگاه عاطفی، محور کمک به فقراست و اگرچه همین موضوع نیز ارزشمند است اما آن چیزی که در دین مورد هدف است، برافراشته شدن پرچم دین با تمام اجزای آن در عالم است.در نظام دینی هدف از کمک به نیازمندان صرفاً رفع نیازهای مادی آن‌ها نیست بلکه رفع نیازهای معنوی آن‌ها نیز مورد هدف قرار دارد و این رسالت خیران ما را از کمک کنندگان در سایر کشورها متمایز می‌کند.تمام کارهایی که به انسان مرتبط است، ماندگاری ندارد اما زمانی که خدایی شد، تا ابد اثرگذار شده و ماندگاری پیدا می‌کند و باید تلاش کنیم کارهایمان خدایی باشد تا ماندگاری پیدا کند.
 
احساس آرامش وجدان در این سرای که هیچ ملک و منال نمی‌ماند نعمتی بسیار ارزنده است. در این دنیای فانی افراد بسیاری وجود دارند که سرود بیداردلی خویش را در کوی درماندگان سر می‌دهند. اما خدمات ارزنده نیکوکاران همچون راز سر به مهری می‌ماند که تنها خالق یکتا و آنان می‌دانند و بس! وقتی از یک فرد نیکوکار بپرسید چه اقدامات خیرخواهانه و خشنود کننده برای محرومان جامعه انجام داده است؟، می‌گوید: این‌ها را نپرسید… نمی‌خواهم کارها تبلیغ شوند…» افراد نیکوکار دیگر هم برای انتشار خدمات و تلاش‌های خود در راه کمک به محرومان رضایت نمی‌دهند گرچه اصرارم، تا حدی کارساز می‌شود…
 
حمایت‌های مالی- معنوی از افراد و خانواده‌هایی که براثر تنگدستی و درماندگی مالی امکان تدارک یک زندگی جمع و جور را ندارند، جلوه ای زیبا از تکامل نفس انسان‌هایی است که می‌کوشند بخشی از مشکلات نیازمندان و محرومان را برطرف سازند و به بخشی از نیازهای آنان پاسخ دهند.
 
در قرآن مجید درباره بخشش و نیکوکاری آیات فراوانی وجود دارد «یکی از نشانه‌های پرهیزکاران، انفاق در راه خدا است از آنچه برای آن‌ها روزی قرار داده‌ایم.» ادیان الهی دیگر نیز انسان‌ها را به امور خیر سفارش کرده‌اند. در ادبیات کهن ما نیز عرفا، اندیشمندان و عالمان در باب یاری رساندن به ناتوانان، تهی دستان و نیازمندان بسیار گفته و تاکید کرده‌اند.
 
به جرات می‌توان گفت هر فرد ایرانی از نگاه خرد و کلان در زندگی فردی و اجتماعی خود به رغم وجود مشکلات ریز و درشت امروزی و حتی اگر چندان توانمند نباشد، وظیفه شناسی و مرام یاری و مددکاری نسبت به درماندگان را هرگز فراموش نکرده و نمی‌کند.در این حال، فرصت‌ها بعضا و گاه چند ضلعی می‌شوند… یکی از افراد خیر برایم تعریف می‌کرد: دوستی دارم که چند سالی ندیده بودمش. چندی پیش زنگ زد که بروم نزدش و دیداری تازه کنیم. گفتم حتما ولی اجازه بده به موقع بیایم. اصرار کرد. گفتم باشد. می‌آیم
 

بیماران دیالیزی فراموش نشود

یک خانم فرهنگی بازنشسته که سال‌ها است به عده‌ای خانواده تهی دست و محروم کمک معیشتی می‌کند و همسر وی نیز ماهیانه مبلغی قابل توجه به صورت مقرری به خانواده‌های کم درآمد و مستمند آبرومند می‌پردازد، می‌گوید: بنویسید که مردم خیر قدری هم نظر لطف به وضع بیماران کلیوی- دیالیزی داشته باشند. می‌بینیم و می‌شنویم و حتی چندی قبل تلویزیون هم نشان می‌داد که این قبیل بیماران برای انجام امور دیالیزی خود با مشکلات حیاتی مضاعف مواجه هستند. آنان به دلیل کمبود مراکز- بیمارستان‌های مجهز به دستگاه دیالیز- سرگردان و یا مدت‌ها در نوبت هستند. تاخیر در انجام نیاز حیاتی شان طاقت فرسا است. لذا ضروری است خیرین محترم جدا از امور خداپسندانه و انسانی متداول خودشان که اغلب مدرسه سازی، حامی‌ و نگهداری ایتام و سالمندان و خانه سازی و کمک به زندانیان و… است، نیز به فکر رفع ناراحتی‌های دردمندانه و سرگردانی برای انجام دیالیزشان باشند و بخشی از امور خیرخواهانه خود را صرف خرید و تهیه دستگاه دیالیز کنند تا امنیت و آسایش به موقع آنان تامین شود.
 
پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) می‌فرماید: «رمضان ماهی است که شما در آن به میهمانی خدا دعوت شده و مورد لطف او قرار گرفته‌اید، نفس‌های شما تسبیح و خوابتان عبادت محسوب می‌شود، عملتان در آن مقبول و دعایتان در آن مستجاب است، این ماه بهترین ساعاتی است که خداوند به بندگانش نظر رحمت می‌کند.»
 
ماه مبارک رمضان کم‌کم به پایان می‌رسد، ماه روزه‌داری، ماهی که ماه میهمانی خداوند نامیده شده و به ذات باری‌تعالی منسوب است، ماهی که پر از برکت، رحمت و مغفرت است ماه نزول قرآن، دربردارنده شب با عظمت قدر، شبی که از هزار ماه افضل‌تر است و روز‌ها و شب‌های آن از بدترین و بهترین لحظات است، این ماه با همه خوبی‌ها و برکاتش در حال پایان یافتن است،، اما به راستی از این ماه زیبا و پرفضیلت چه بهره‌ای برده‌ایم و چقدر فضیلت کسب کرده‌ایم؟! آیا فضیلت شب قدر را درک کرده و دستاورد‌های آن را برای سال آینده و سال‌های آینده جمع‌آوری کرده و نور رحمت و برکات این شب‌ها را چراغ راه آینده خود ساختیم یا فقط به دهان بستن ظاهری اکتفا کردیم و نخوردیم و نیاشامیدیم و واقعیات این ماه گرانقدر را درک نکردیم؟

درباره فواید روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان یا در ماه رجب و شعبان و دیگر ماه‌ها سخنان بسیاری گفته شده و در احادیث، روایات و آیات بی‌شماری نیز از فواید روزه‌داری و تاثیر آن بر روح و جسم آن سخن به میان آمده است به نحوی که پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله و سلم) می‌فرماید: «رمضان ماهی است که شما در آن به میهمانی خدا دعوت شده و مورد لطف او قرار گرفته‌اید، نفس‌های شما تسبیح و خوابتان عبادت محسوب می‌شود، عملتان در آن مقبول و دعایتان در آن مستجاب است، این ماه بهترین ساعاتی است که خداوند به بندگانش نظر رحمت می‌کند.» (1).

اما این ماه عزیز و گرانقدر در کنار هزاران برکت و رحمتی که دارد هزاران رمز و راز و هزاران پندوآموزه اخلاقی نیز دارد که روزه‌داران باید از این امتحان الهی سربلند بیرون بیایند و حقایق آن را درک نمایند.
 
پی‌نوشت:
1. وسائل‌الشیعه، ج. ۱۰، ص ۳۱۳
 
منابع:
1. ایرنا/ کمک به محرومان با محور دین، ما را از سایر ملل متمایز کرده است
2. کیهان/ نیکوکاری و تبعات کمک به محرومان دریاب ضعیفان را در وقت توانایی
3. خبرگزاری دانشجو/ کمک به محرومان و دستگیری از نیازمندان در ماه میهمانی خدا