گفته می شود (فقط شنیدم) شیعه از زمان صفویان به وجود آمده است و ریشه تاریخی قبل از صفویه ندارد و آنچه نقل می شود که «ان هذا و شیعته لهم الفائزین … » تراوشات اذهان شیعیان است. خواهشمند است در مورد این مطلب مبسوط و طبق معمول مستدل توضیح بفرمایید.

از جمله تهمت هایى که به تشیّع زده شده این است که تشیّع قبل از صفوّیه نام و نشانى نداشته ساخته و پرداخته صفوّیه است. ولى کسى که اطلاع از اسلام و تعالیم آن دارد، مى داند که این اتهام تا چه حّد نارواست; زیرا تشیّع را پیامبر بزرگوار اسلام(9) با تعیین حضرت امیرالمومنین(ع) براى خلافت خویش از جانب خداوند بنیان نهاد و تاریخ گواه این است که پس از رحلت رسول اکرم»صلى الله علیه وآله« عده اى از مسلمانان به تبعیت از سفارشهاى پیامبر، حضرت على»علیه السلام« را جانشین و خلیفه بلافصل ایشان دانسته، زیر بار خلافت ابوبکر نرفتند; آن عده به نام شیعه رو به فزونى نهادند و با این که در اقلیت بودند، موجودیت خود را در طول تاریخ اسلام حفظ نمودند. گذشته از این کتاب هاى شیعه که قرن اول تا قرن نهم نوشته شده و در کتابخانه هاى دنیا موجود است، دلیل روشن دیگرى در رد این ادعاست که شیعه در قرن نهم پیدا شده است، براى مثال، علاّمه بزرگوار« مرحوم سید شرف الدین» نام 250نفر از اصحاب رسول اکرم»صلى الله علیه وآله« را که شیعه بوده اند در کتاب« فصول المّهمه» جمع آورى کرده و ثابت نموده است که اساس مذهب شیعه و اعتقاد به خلافت حضرت امیرالمؤمنین، بعد از پیامبراکرم»صلى الله علیه وآله« در همان ایام رحلت رسول اکرم»صلى الله علیه وآله« پى ریزى شده و به مرور زمان توسعه پیدا کرده است.
بنابراین، تشیّع اسلام راستین است و در حقیقت بنیانگذار تشیّع، خداى تبارک و تعالى بوده و مبلّغ آن پیامبر گرامى اسلام بوده است.
آغاز پیدایش » شیعه« را که برای اولین بار به شیعه علی علیه‌اسلام (اولین پیشوا از پیشوایان اهل بیت علیهم‌سلام) معروف شدند, همان زمان حیات پیغمبر اکرم باید دانست و جریان ظهور و پیشرفت دعوت اسلامی در 23 سال زمان بعثت, موجبات زیادی دربرداشت که طبعاً پیدایش چنین جمعیتی را در میان یاران پیغمبر اکرم(ص) ایجاب مى‌کرد. (اولین اسمی که در زمان رسول خدا پیدا شد, » شیعه« بود که سلمان و ابوذر و مقداد و عمار با این اسم مشهور شدند – حاضرالعالم‌الاسلامى,ج 1, ص 188)
الف: پیغمبر اکرم در اولین روزهای بعثت که به نص قرآن مأموریت یافت که خویشان نزدیکتر خود را به دین خود دعوت کند صریحاً به ایشان فرمود که هر یک از شما به اجابت دعوت من سبقت گیرد. وزیر و جانشین و وصی من است. على(ع) پیش از همه مبادرت نموده اسلام را پذیرفت و پیغمبر اکرم ایمان او را پذیرفت وعده‌های خود را تقبل نمود وعادتاً محال است که رهبر نهضتی در اولین روز نهضت و قیام خود یکی از یاران نهضت را به سمت وزیری و جانشینی به بیگانگان معرفی کند, ولی به یاران و دوستان سرتا پا فداکار خود نشناساند یا تنها او را با امتیاز وزیری و جانشینی بشناسد و بشناساند ولی در تمام دوره زندگی و دعوت خود, او را از وظایف وزیری معزول و احترام مقام جانشینی او را نادیده گرفته و هیچگونه فرقی میان او و دیگران نگذارد.
ب: پیغمبر اکرم(ص) به موجب روایت مستفیض و متواتر- که سنی و شیعه روایت کرده‌اند- تصریح فرموده که على(ع) در قول و فعل خود از خطا و معصیت مصون است, هر سخنی که گوید و هر کاری که کند با دعوت دینی مطابقت کامل دارد و داناترین مردم است به معارف و شرایع اسلام.
ج) علی(ع) خدمات گرانبهایی انجام داده و فداکاریهای شگفت انگیزی کرده بود؛ مانند خوابیدن در بستر پیغمبر اکرم در شب هجرت و فتوحاتی که در جنگهای بدر و اُحد و خندق و خیبر به دست وی صورت گرفته بود که اگر پای وی در یکی از این وقایع در میان نبود, اسلام و اسلامیان به دست دشمنان حق, ریشه‌کن شده بودند.
د: جریان »غدیر خم« که پیغمبر اکرم(ص) در آنجا علی(ع) را به ولایت عامه مردم نصب و معرفی کرده و او را مانند خود متولی قرار داده بود.گذشته از همه اینها نام»شیعه علی« و »شیعه اهل بیت« در سخنان پیغمبر اکرم (ص) بسیار دیده مى‌شود. ج – «حدیث غدیر» از احادیث مسلّم میان سنی و شیعه مى‌باشد و متجاوز از صد نفر صحابی با سندها و عبارتهای مختلف آن را نقل نموده‌اند و در کتب عامه و خاصه ضبط شده, برای تفصیل به کتاب غایة المرام, ص 79 و عبقات, جلد غدیر و الغدیر مراجعه شود.)
د- جابر مى‌گوید: نزد پیامبر بودیم که علی از دور نمایان شد, پیغمبر فرمود: »سوگند به کسی که جانم بدست اوست؛ این شخص و شیعیانش در قیامت رستگار خواهند بود«, ابن‌عباس مى‌گوید: وقتی آیه » ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیر البریة « نازل شد, پیغمبر به علی فرمود: » مصداق این آیه تو و شیعیانت می باشند که در قیامت خشنود خواهید بود و خدا هم از شما راضی است.« این دو حدیث و چندین حدیث دیگر, در تفسیرالدرالمنثور, ج 6, ص 379 و غایة المرام , ص 326 نقل شده است. شیعه در اسلام،علامه سید محمد حسین طباطبائی به نقل از سایت تبیان
در روایاتی که در این تفسیرها از شیعه و سنی آمده ,به صراحت تمام پیروان حضرت علی علیه السلام به نام شیعه معرفی شده است و اگر کسی غیر این را انتخاب کند روایات شیعه و سنی را کنار گذاشته است وگرنه هیچ عالم مسلمانی نمی تواند این روایات را زیر پا بگذارد.
بر این اساس پیدایش تشیع ربطی به صفویان ندارد و آنچه به صفویان مربوط است این است که آنان تشیع را گسرش دادند و آن را در ایران به عنوان مذهب رسمی کشور به رسمیت شناختند.
برای آگاهی بیشتر در این باره به کتاب «تاریخ پیدایش تشیع در ایران » نوشته رسول جعفریان و تاریخ تشیع نوشته غلامحسن محرمی و کتاب تاریخ تشیع پژوهشگاه حوزه ودانشگاه مراجعه بفرمایید.