گوشه گیری-کسب کمال-فساد جامعه-انزوا طلبی

بریدن از جامعه و منزوی شدن، شاید برای عده ای در یک مدت کوتاه مفید باشد ولی به طور کلی برخلاف روش انبیا و اولیا(ع) است که آنها در بین مردم بوده اند و انواع ناملایمات را از طرف آنها تحمل می کرده اند. اگر فردی به دور از جامعه زندگی کند، ایمان او درست محک زده نمی شود و نیروهای باطنی او به خوبی بروز نمی کند و مجاهده ی با نفس معنای واقعی خود را پیدا نمی کند. تقوی در جامعه معنا پیدا می کند و اخلاق در روابط اجتماعی پرورش می یابد . اگر کسی به کلی از جامعه کناره گیری نماید ، به هیچ وجه قادر نخواهد بود حتی خود را بشناسد ، عیب های خود را بیابد ، ملکه تقوی را در خود ایجاد نماید و صفا ت نیک اخلاقی که در برخورد با دیگران تحقق می یابد در خویش احداث نماید.
هنر آن است که در میان انحرافات بود و منحرف نشد و در بین آلودگی ها زندگی کرد ولی آلوده نگشت و این همان معنای جهاد اکبر یعنی مبارزه با نفس است:
آشنایان ره عشق در این بحر عمیق غرقه گشتند و نگشتند به آب آلوده