به قیامت «یوم الحساب» نیز اطلاق شده است. گرچه خداوند همیشه حسابرس است و «حسیب» از نام های مقدّس اوست، جز این که در قیامت که روز حساب است این نام مقدّس به ظهور کامل می رسد. خداوند در قرآن مجید هشت بار خود را «سریع الحساب» معرّفی کرده است؛ مانند: «لیجزی اللهُ کلَّ نفس ما کسبتْ إنّ الله سریع الحساب» ابراهیم/51 ؛ و گاهی خود را «أسرع الحاسبین» انعام/62 دانسته است. همچنین در مواردی قیامت را یوم الحساب خاطرنشان ساخته است، مانند: «إنّ الّذین یَضلّون عن سبیل الله لهم عذابٌ شدیدٌ بما نسوا یوم الحساب» ص/26؛ [بر آنان که از راه خدا منحرف شدند عذاب سختی است؛ زیرا روز حساب را فراموش کردند] همچنین می فرماید: «هذا ما توعدون لیوم الحساب» ص/53 ؛، [این نعمت های بهشتی، مانند باغ های پر از میوه، تخت های مرصّع و حوران جوان و با عفّت همان چیزی است که شما برای روز حساب به آنان وعده داده می شوید.]آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 4 (معاد در قرآن)