امام رضا علیه‌السلام فرمودند: اى پسر شبیب! به ‎راستى محرّم همان ماهى است که اهل جاهلیت در زمان گذشته ظلم و قتال را به خاطر احترامش در آن حرام مى‏ دانستند؛ امّا این امّت نه حرمت این ماه را نگه داشتند و نه حرمت پیغمبرشان صلّی‌الله‌ علیه ‌و ‌آله‌ و‌ سلّم را. در این ماه ذریه‌ او را کشتند و زنانش را اسیر کردند و اموالش را غارت کردند خدا هرگز این گناه آنها را نیامرزد.

… اى پسر شبیب! اگر براى چیزى گریان شدی، براى حسین علیه‌السّلام گریه کن که او را سر بریدند همان‌گونه که گوسفند را سر می‌برند و هجده کس از خاندانش علیهم‌السّلام با او کشته شدند که روى زمین مانندى نداشتند؛ آسمان‏هاى هفت‏گانه و زمین‏ها براى کشته‌شدن او گریستند و چهار هزار فرشته براى یاری‏ اش به زمین آمدند و دیدند که ایشان کشته شده‌اند. پس بر سر قبرش ژولیده و خاک‌آلود می‌باشند تا قائم علیه‌السّلام قیام کنند و یاری ‏اش کنند و شعار آن‏ها «یا لثارات الحسین علیه‌السّلام» (ای خونخواهان حسین علیه‌السّلام) است.

اى پسر شبیب! پدرم از پدرش از جدّش علیهم‌السّلام برایم باز گفت که: چون جدّم حسین علیه‌السّلام کشته شد، آسمان خون و خاک سرخ بارید.

اى پسر شبیب! اگر بر حسین علیه‌السّلام گریه کنى تا اشک‌هایت بر گونه‏ هایت روان شود، خداوند هر گناهى که کردى از کوچک و بزرگ و کم و زیاد می ‏آمرزد.

… اى پسر شبیب! اگر شاد می‏شوی که خدا را ملاقات کنی در حالی که گناهى نداری، حسین علیه‌السّلام را زیارت کن.

اى پسر شبیب! اگر شاد می‏شوی که در غرفه‏ هاى ساخته‌شده در بهشت با پیغمبر و آلش علیهم ‌السّلام ساکن شوى، بر قاتلان حسین علیه‌السّلام لعنت بفرست.

اى پسر شبیب! اگر شاد می‏شوی که ثوابی مانند ثواب کسانی که با حسین علیه‌السّلام شهید شدند برای تو باشد، هر وقت به یادش افتادى بگو: «یا لَیتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً»: «ای کاش با آن‏ها بودم تا به فوز عظیمى مى ‏رسیدم».

… اى ابن شبیب! اگر دوست دارى با ما در درجات عالى بهشت همراه باشى، در اندوه ما اندوهگین و در خوشحالى ما، خوشحال باش، و بر تو باد به ولایت ما، زیرا اگر کسى سنگى را دوست داشته باشد، خداوند در روز قیامت او را با آن سنگ محشور خواهد کرد.

متن حدیث:

عن الریان بن شبیب قال : دخلت على الرضا (علیه السلام) فی أول یوم من المحرم فقال لی :
یا ابن شبیب أصائم أنت ؟

فقلت: لا !

فقال : إن هذا الیوم هو الیوم الذی دعا فیه زکریا ربه عز وجل فقال : {رب هب لی من لدنک ذریة طیبة إنک سمیع الدعاء} فاستجاب الله له وأمر الملائکة فنادت زکریا وهو قائم یصلی فی المحراب أن الله یبشرک بیحیى ، فمن صام هذا الیوم ثم دعا الله عز وجل استجاب الله له کما استجاب لزکریا علیه السلام .

 ثم قال:

یا ابن شبیب إن المحرم هو الشهر الذی کان أهل الجاهلیة فیما مضى یُحرّمون فیه الظلم والقتال لحرمته ، فما عرفت هذه الأمّة حرمة شهرها ولا حرمة نبیها ، لقد قتلوا فی هذا الشهر ذریته ، وسبوا نساءه ، وانتهبوا ثقلة ، فلا غفر الله لهم ذلک أبدا .

یا ابن شبیب إن کنت باکیًا لشیءٍ فابکِ للحسین بن علی بن أبی طالب علیهما السلام ، فانه ذبح کما یذبح الکبش ، وقتل معه من أهل بیته ثمانیة عشر رجلاً ، ما لََهَم فی الأرض شبیهون ، ولقد بکت السماوات السبع والأرضون لقتله ، ولقد نزل إلى الأرض من الملائکة أربعة آلاف لنصره ، فوجدوه قد قتل ، فهم عند قبره شُعْثٌ غُبْرٌ إلى أن یقوم القائم ، فیکونون من أنصاره ، وشعارهم “یا لثارات الحسین” .

 یا ابن شبیب لقد حدثنی أبی ، عن أبیه ، عن جده أنه لما قتل جدی الحسین أمطرت السماء دمًا وترابًا أحمر .
 
یا ابن شبیب إن بکیت على الحسین حتى تصیر دموعک على خدیک غفر الله لک کل ذنب أذنبته صغیرًا کان أو کبیرًا ، قلیلاً کان أو کثیرًا .

یا ابن شبیب إنْ سرّک أن تلقى الله عز وجل ولا ذنب علیک ، فزُر الحسین علیه السلام .

 یا ابن شبیب إنْ سرّک أن تسکن الغُرف المبنیّة فی الجنة مع النبی صلى الله علیه واله فالعن قتلة الحسین .

یا ابن شبیب إنْ سرّک أن یکون لک من الثواب مثل ما لمن استشهد مع الحسین فقلْ متى ما ذکرته : ” یا لیتنی کنتُ معهم فأفوزَ فوزًا عظیمًا ” .

یا ابن شبیب إنْ سرّک أن تکون معنا فی الدرجات العلى من الجنان ، فاحزن لحزننا ، وافرح لفرحنا ، وعلیک بولایتنا ، فلو أن رجلا تولى حجرًا لحشره الله معه یوم القیامة.

 
«بحارالأنوار ج 44ص 285-عیون أخبارالرضا(ع)، ج1 ص 299»