مقاله دو قسمتی قدرت ایمان، نکات جالبی برای

خوانندگان دارد. این مقاله را از دست ندهید و نظر خویش را نیز از ما دریغ نکنید.

عملکرد پیروزمندانه

یقین مومن در عملش دیده می‌شود و شک

منافق در عملش آشکار به نظر می‌آید.[1]

ظهور یقین و شک در عمل چگونه است؟ کسی که شک دارد یک قدم پیش می‌نهد و گامی وا پس

می‌کشد. او که دلش لرزان ازتردیدها و لبریز از ترس هاست با تحیر عمل می کند و به

کارهای فروپایه و اهداف حقیر دست می آویزد. زیرا اطمینانی به طلب امور والا نداشته

و همتی بلند او را به حرکت و عمل وانمی دارد. اما کسی که جانی لبریز از ایمان و

قلبی سرشار راز یقین دارد، امور والا را اراده کرده و با قدرت و جدیت وارد عمل می

شود. زیرا خدایی حکیم و مهربان و توانا را همواره حاضر و ناظر و دست در کار می

داند. از این رو امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: « لاوسیله انجح من الایمان»[2]

وسیله ای پیروزمند تر از ایمان نیست. اهل ایمان می دانند که بهترین نتیجه را خواهند

دید. زیرا خداوند حاصل عمل کسی را تباه نکرده و به آفریده خود ستم نمی کند.[3]

کاری که

با توجه به سرچشمه بی کران رحمت انجام می شود و یقین به نتیجه ای که در دست یاور

همیشگی مؤمنان است[4]

قدرتی به مومنان می دهد که آنها را بر هر کاری توانا و به هر نتیجه مطلوبی نزدیک می

سازد هم از این رو یقین اهل ایمان در عملشان به صورت اطمینان ، نیرومندی  و نتیجه

عالی آشکار است. با این وصف امام علی علیه السلام فرمودند:« کن موقتا تکن قویا»[5].

اهل یقین باش تا توانا شوی

کسانی که با ایمان زندگی می کنند و

برای دنیا و آخرت با جدیت تلاش می کنند، به راحتی بر دیگرانی که از این موهبت

برخوردار نیستند غالب می شوند و غیر اهل ایمان  یارای ایستادگی در برابر استحکام

آنها را ندارند. و از رنج تردیدها و حیرت و ابهام خود به نور و نیروی ایمان او پناه

آورده،‌ آرامش می‌جویند. زیرا « جان مومن از سنگ سخت مستحکم تر است.»[6]

اگر چه مومن در اندیشه و اراده اش این گونه نستوه و استوار است اما در رابطه با

مردم نرم دل و خوش خو است.[7]

اندیشه و اراده ای که از جان اهل یقین و مومنان بر می خیزد، مخالفان و دشمنان را

متزلزل کرده و متقاعد می‌سازد. هر کس ایمان قوی‌تری داشته باشد دیگران ارادة او را

می‌پذیرند. و ضعف اراده و انگیزة‌ خود را با پناه بردن به اراده پر و نیرومند او

جبران می‌کنند. این گونه است که یک شخص به یک امت تبدیل می‌شود. چنان که در مورد

حضرت ابراهیم (ع) فرمود: «إنّ‌ البراهیم کان امة» (نحل/120)

پیروزی اهل ایمان حتمی است اگر چه

کمی دیر بدست می اید و صد البته فراتر از پیروزی ظاهری ، مطلوب حقیقی و غایی همواره

برای انها حاصل است تا وقتی که برای خداوند حرکت می کنند و می کوشند در حقیقت او را

یافته و هیچ غصه ای ندارند. «مطلوب و خواسته مومن نزدیک است و اندوه  او دور..»[8]

چنانچه امام حسین علیه

السلام در دعای عرفه فرمود: انکه تو را یافت دیگر چه از دست داده و انکه تو را

نیافت چه چیز دارد.

هوشمندی و خردورزی

وقتی ایمان وجود انسان را فراگیرد

اندیشه اش شکوفا گشته و خردمندی و خلاقیت از آن  سر بر می کشد. و براستی که مومن

زیرک و هوشمند است.[9]

در بسیاری از مواقع شک ها و تردیدها مانع از تفکر و یافتن راه‌های کامیابی می شود

عدم اعتماد به موضوع عمل یا اندیشه ونتیجة مطلوب، تردید در دست یابی به نتیجه و

وابستگی هایی که هیجانات کور و ناهوشمند ترس و اضطراب و اشتیاق و یاس و غیره را بر

انسان مسلط می کند، جریان اندیشه را متوقف کرده و به جای آنکه با این سرچشمه جوشان،

دشت هستی و حیات شخص را سر سبز و زنده سازد، سرچشمه اندیشه را به مرداب و گسترده

وجود او را به بیابانی تفتیده مبدل می کند.

ایمان هیجانات کور را به عواطف

هوشمندانه مبدل گردانده، اعتماد به اندیشه، عمل و نتیجه را قوت بخشده و انسان را از

تنهایی و بی پناهی می رهاند. وقتی که انسان خود را در ربط و پیوند با معدن قدرت و

دانایی و خلاقیت و رحمت می بیند، در حقیقت از مواهب آن برخوردار شده و از دانایی و

خلاقیت سرشار می گردد. از این روست که قرآن کریم می فرماید: ایمان قلب مومن را می

آراید.





[10]

 شکوه

آرامش

کسی که با تردید تصمیم

می گیرد، وارد عمل می شود و زندگی می کند همراه ضعیف و شکنند بوده، زیر بار اضطراب

و نگرانی ها به سر می برد زیرا به عمل خود اعتماد ندارد و از حصول نتیجه دل خواه

مطمئن نیست .

نگرانی از بدست نیامدن

آنچه که در طلب آن بر آمده و زحماتی را تحمل کرد، فشار عصبی و ناآرامی روانی را بر

شخص بی ایمان تحمیل می کند. در حالی که ایمان کمک می کند تا با اعتماد و آرامش خاطر

از نتیجه مطلوب عمل انجام شود و دیر و زود شدن حاصل کار هیچ هراس و نگرانی پدید نمی

آورد.

«السکینه الایمان»







[11]

آرامش ایمان است .

آرامش باعث شکوفایی

اندیشه و پر ثمری و پایداری عمل می شود و از طریق آرامشی که در زندگی سرازیر

می‌کند، کامیابی و موفقیت را به ارمغان می آورد. ولی اضطراب خردمندی را تباه کرده و

آفت عجله سستی و گاهی عدم اقدام را در تارپود عمل می اندازد.

بنابراین با ورود یقین به سرای دل

جایی برای نگرانی ها نمی ماند؛ «با ایمان قله خوشبختی فتح شده، نهایت شادکامی به

دست می آید.»[12]

این آرامش و شادمانی، نیروهای روانی را برای عمل و دست یابی به موفقیت آزاد می کند

و فرد  و جامعه مومن را به سرعت پیش می برد.

با این اوصاف و شاخص

هایی که برای ایمان بر شمردیم و آثار آن در زندگی فردی و اجتماعی مومنان، سزاوار

است که وضعیت موجود مسلمین را با این وضعیت مطلوب بسنجیم و فاصله میان آنها را مورد

پرسش و پژوهش قرار دهیم. و از خود بپرسیم که کجای ایمان ما با ایمان اسلامی

ناسازگار است که آثار آن در زندگی امروز مشاهده نمی شود؟