چگونه از یاران امام زمان(عج) باشم؟

یاری امام زمان(عج) در این

زمان به انجام صحیح وظایف خود در زمان غیبت است . وظیفه منتظر امام زمان(ع) این است

که مانند یک منتظر واقعی زندگی کند. وقتی انسان حقیقتا منتظر کسی باشد تمام رفتار و

سکناتش نشان از منتظر بودن او دارد. به عنوان مثال اگر منتظر میهمان باشد حتما خانه

را تمیز و مرتب می کند، وسایل پذیرایی را آماده می کند و با لباس مرتب و چهره ای

شاداب در انتظار می ماند. چنین کسی می تواند ادعا کند که منتظر میهمان بوده است.

اما کسی که نه خانه را مرتب کرده است و نه وسایل پذیرایی را آماده نموده است و نه

لباس مرتب و تمیزی پوشیده است و نه اصلاً به فکر میهمان است اگر ادعا کند که در

انتظارمیهمان بوده همه او را ریشخند خواهند کرد و بر گزافه گویی او خواهند خندید.

         

         لاف عشق

و گله از یار زهی لاف دروغ        

   عشق بازان چنین مستحق هجرانند

بنابراین انتظار باید قبل از آنکه از ادعای انسان فهمیده می شود از رفتار و کردار

او فهمیده شود. نمی توان هر کسی را که ادعای دوستی و ولایت امام زمان(عج) را دارد

در شمار دوستان و منتظران او قلمداد نمود. آری «مشک آن است که خود ببوید نه آنکه

عطاربگوید».

با چنین توضیحی روشن است که یک منتظر واقعی امام زمان باید رفتارش به گونه ای باشد

که هر لحظه منتظر ظهور امام زمان(عج) باشد. یعنی در هر لحظه که این خبر را به او

بدهند خوشحال شود و آماده باشد برای یاری امام زمان(عج) با مال و جان خویش جهاد

نماید و خود را درراه آن حضرت فدا نماید. بنابراین یک منتظر واقعی اهل گناه و

دلبستگی به دنیا نیست چرا که چنین کسی نمی تواند از وابستگی ها و دلبستگی ها و

آلودگی ها دست بردارد و آماده به خدمت در جهت اهداف مقدس امام زمان(ع) باشد.

با توجه به نکات ذکر شده می توان برخی وظایف منتظر امام زمان(ع) را چنین ذکر کرد:

1. اولین شرط انتظار؛

معرفت است تا انسان میهمان خود را نشناسد و از خصوصیات خوب او مطلع نباشد منتظر او

نخواهد شد. تنها هنگامی انسان در انتظار کسی می نشیند که او را خوب بشناسد اما اگر

انسان کسی را نشناسد ولو بداند که آن شخص خواهد آمد برایش اهمیتی نخواهد داشت و

منتظر او نخواهد ماند. در مورد انتظار امام زمان هم چنین است. کسانی که آن حضرت را

نمی شناسند مانند کفار و یا اهل ادیان دیگر، هرگز انتظار او را نمی کشند اما کسانی

که او را می شناسند و ارزش او را می شناسند و مقام او رامی دانند منتظر او می مانند.

کسانی که امام زمان(عج) را نمی شناسند اگر چه به ظاهر مسلمان باشند چنانچه در این

حال بمیرند در حال جاهلیت از دنیا رفته اند. چنانکه پیامبر اکرم(ص) فرمود:

«من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه؛

هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مردن جاهلیت از دنیا رفته است» (بحارالانوار،

ج 32، ص 331).

بنابراین اولین شرط انتظار، ایجاد معرفت در مورد امام زمان است و طبیعی است که هر

مقدار معرفت انسان نسبت به امام زمان بیشتر باشد انسان ارزش او را بیشتر درک خواهد

کرد و به عظمت او بیشتر پی خواهد برد و بیشتر تشنه وجود آن حضرت خواهد شد. در حالی

که افراد جاهل و ناآگاه به ارزش آن حضرت هرگز احساس تشنگی و عطش نسبت به وجود مقدس

آن حضرت نخواهند داشت و بدین جهت از زمره منتظران او بیرون هستند. آری:

              

 وصل خورشید به شب پره اعمی نرسد        

    که در این آینه صاحب نظران حیرانند

البته شناخت امام زمان دو گونه است. اول، شناخت تاریخی وجود آن حضرت مانند اینکه

امام دوازدهم است و تاریخ ولادتش در چه سالی است و مانند آن. اما گونه دیگر شناخت

امام زمان(ع)، شناخت مقام نورانیت آن حضرت است که این شناخت کار هر کسینیست و ظرفیت

و لیاقت زیادی می خواهد. و در حقیقت اصحاب خاص امام زمان(ع) کسانی هستند که آن حضرت

را به مقام نورانیت شناخته اند برای آگاهی از مقام عظیم امامت رجوع به زیارت جامعه

کبیره و تأمل در معانی عمیق و عجیب آن توصیه می شود.

همچنین خواندن کتب معتبری که در مورد امام زمان(ع) نوشته شده است می تواند انسان را

تا حدی به مقام و عظمت امام زمان(ع) آشنا سازد.

2. محبت به امام زمان(ع)؛ وظیفه دیگری است که

منتظران آن حضرت باید در خود ایجاد کنند و آن را افزایش دهند. بدیهی است که تا

انسان از میهمان خویش خوشش نیاید و نسبت به او محبت نداشته باشد هر چند هم که او

رابشناسد نمی تواند واقعا منتظر آمدن او باشد اگر انسان از میهمان خود بدش بیاید

چگونه می تواند منتظر قدم او باشد و خود را برای پذیرایی از او آماده کند؟ پس تا

محبت به امام زمان در وجود انسان شکل نگرفته و شعله ور نشده باشد نمی تواند به

وظایف منتظران واقعی عمل نماید.محبت به امام زمان وظیفه ای است که پیامبر اکرم(ص)

نیز به دستور خدا از ما خواسته است. آنجا که در قرآن کریم می فرماید:

«قل لا اسئلکم علیه اجرا الا الموده فی القربی»

؛ (شوری، آیه23).

3. ایجاد سنخیت با امام زمان(ع)؛ منتظران

واقعی وضعیت روحی و فکری و عملی خود با به گونه ای سامان می دهند که سنخیت کاملی با

امام زمان(ع) داشته باشند. آیا می توان منتظر قدوم کسی بود و با او مشابهت و سنخیت

نداشت؟ آیا می توان محبت کسی را داشت اما با او هیچ سنخیت و مشابهتی نداشت؟ ایجاد

سنخیت با امام زمان از طریق تقویت ایمان و تقوا و فضایل اخلاقی و درجات معنوی حاصل

می شود. و تنها در این صورت است که می توان ادعای محبت به امام زمان را داشت. در

صورتی که انسان رفتارش مطابق میل امام زمان باشد شعله محبت او در دلش زبانه خواهد

کشید و عشق آن حضرت او را به فریاد خواهد آورد و دوری اش را بر او سخت و ناگوار

خواهد ساخت.

طبیعی است که هر چقدر این سنخیت بیشتر باشد محبت آن حضرت به انسان بیشتر خواهد شد و

محبت انسان نیز به آن حضرت افزون تر خواهد گشت.

4. ارتباط با منتظران دیگر؛ منتظر امام زمان

می داند که برنامه آن حضرت یک برنامه جهانی است و باید یاوران زیادی داشته باشد تا

حرکتش پیروز شود. بنابراین به فکر گسترش یاران و منتظران آن حضرت خواهد افتاد و

باارتباط با آنها به تقویت روحیات ایمانی خود و دیگران خواهد پرداخت تا بر اساس

تعاونوا علی البرّ و التقوی به کمک مؤمنان

منتظر دیگر خود را آماده ظهور حضرت بنماید.

5. دعا برای تسریع در ظهور امام زمان(ع)؛

منتظر واقعی هر لحظه انتظار محبوب را می کشد و از خدا می خواهد که هر چه زودتر او

را برساند بنابراین دعای فراوان برای فرج آن حضرت از وظایف همیشگی منتظرآن حضرتش می

باشد. دعای برای تسریع در فرج امام زمان مورد توصیه آن حضرت نیز می باشد.

6. ارتباط با امام زمان(ع) به شکل های مختلف؛

اگر انسان منتظر محبوب خویش را نیابد سعی می کند عدم دوری محبوب خویش را از طریق

دیگری مانند تلفن و نامه جبران نماید تا اگر به ملاقات او موفق نشده است لا اقل

ارتباط ضعیفی با او داشته باشد. همچنین منتظر امام زمان وقتی موفق به زیارت آن حضرت

نمی شود از طریق خواندن دعای ندبه، زیارت آل یاسین، دعای عهد که از طرف بزرگان

بسیار توصیه شده است، و نیز از طریق رفتن به مسجد جمکران ارتباط خود را با آن حضرت

حفظ می کند.

7. یاد فراوان حضرت؛ یاد کردن از محبوب عادت

دیرینه منتظران عاشق است که چندی منتظر محبوب خویش هستند اما نتوانسته اند پس از

مدتها انتظار او را ببینند و حال خود را لا اقل با یاد او و نام او آرام می کنند.

به یاد آوردن امام عصر و عنایت او به شیعیان با ذکر احادیث، کرامات، مقام امام و

عنایت امام به شیعیان وظیفه دیگری است که منتظران واقعی احساس می کنند و بدین طریق

همواره نام و یاد آن حضرت را زنده نگه می دارند.

8. دادن صدقه برای سلامتی آن عزیز و یا حواله

نمودن ثواب هایی برای آن حضرت

9. رفع شبهه و مبارزه با شبهه افکنان درباره

وجود، طول عمر و آثار وجودی آن حضرت در بین منتظران.

10. امیدواری بر قیام و انقلاب آن یوسف زهرا(س)

و امید دادن به دیگران

11. ایجاد آمادگی دائم رزمی برای ظهور حضرت

چنانکه در روایت آمده است: «لیعدن احدکم لخروج القائم و

لو سهما؛ هر یک از شما برای قیام قائم(عج)باید آماده گردد هر چند با

تهیه یک تیر باشد» (بحارالانوار، ج 52، ص 366، ح 146).

منتظران و یاوران مصلح جهانی باید خود صالح باشند؛ بنابراین برای فراهم کردن زمینه

ظهور حضرتشان، ما باید از خود آغاز کنیم و با اراده ای محکم، عزمی راسخ و برنامه ای

دقیق به اصلاح افکار و اندیشه ها و نیز تغییر و اصلاح رفتار و کردارمان بپردازیم و

با آگاهی ازوظایف عملی و گسترش شناخت خود از مبانی دینی و معرفتی، در راه تقویت

بنیه اعتقادی و اخلاقی خویش، تلاش و کوشش کنیم. و در یک جمله با اجتناب از معاصی،

لغزش ها و گناهان و انجام دادن واجبات و وظایف دینی ـ در هر محیطی که هستیم ـ به

خودسازی اقدام کنیم و باتوبه از اعمال گذشته، قلب خویش را برای تجلّی نور الهی

آماده سازیم. بنابراین گناهان گذشته ـ هر چند زیاد باشد ـ نمی تواند مانع مهمی در

راه رشد و کمال و پیوستن به جرگه منتظران و یاوران واقعی امام زمان(عج) باشد. پس با

توبه واقعی، می توان سیئات و بدی های گذشته را به حسنه و نیکی تبدیل کرد و به اصلاح

گذشته همت گماشت.

قرآن راجع به حضرت مهدی(ع) و اصحاب ایشان می فرماید: «الدین

ان مکناهم فی الارض اقاموا الصلاه و آتوا الزکاه و آمرو بالمعروف و نَهوا عن المنکر؛

کسانی که اگر در زمین به آنان توانایی دهیم، نماز را به پا داشته و زکات را [به

مستحق [می بخشند و به معروف امر نموده و از منکر نهیمی کنند (حج، آیه 41).

امام باقر(ع) در تفسیر این آیه می فرماید: «این آیه برای آل محمد و مهدی(ع) و اصحاب

او است».

در نتیجه اگر ما هم می خواهیم از اصحاب و یاران آن حضرت باشیم، باید به این امور

اهتمام ورزیم. در این رابطه به راه کارهای زیر توجه فرمایید:

1. ارتباط معنوی خود را با خدای متعال تقویت کنید؛

2. نمازهای یومیه را در اول وقت و حتی المقدور به جماعت بخوانید؛

3. سعی کنید در نماز حضور قلب داشته باشید و همیشه خود را در محضر خداوند متعال

بدانید؛

4. از هر گونه گناه و معصیتی اجتناب کنید؛

5. حجاب، متانت و وقار خود را کاملاً رعایت کنید؛

6. بدانید که هر هفته، نامه اعمال شما به حضور امام زمان(عج) عرضه می شود و مورد

بررسی قرار می گیرد؛

7. اکنون که در دوران تحصیل علم هستید، بیشترین توجه خود را به درس و موفقیت تحصیلی

داشته باشید؛

8. با مطالعه کتاب هایی که درباره امام زمان(ع)، آگاهی و شناخت خود را در این زمینه

تعمیق و گسترش بخشید؛

9. برای اصلاح اوضاع فرهنگی دانشگاه، به تنهایی یا به کمک دیگر دانشجویان متدین و

دلسوز و یا به کمک بعضی از تشکل های مذهبی دانشگاه، امر به معروف و نهی از منکر

کنید و بدین وسیله جلو بعضی اعمال خلاف را بگیرید. در این راه نهراسید و خجالت هم

نکشید؛زیرا خشنودی و رضایت امام زمان(ع)، در گسترش ارزش های دینی و اخلاقی و اجتناب

از گناه و خلاف است.