آیا مبارک بودن روز ساعت، ذاتی است یا برای اعمالی است که در آن انجام می گیرد؟

هر ساعت و روزی که انسانها در آن کارهای نیک انجام دهند، مبارک است و هر روز و ساعتی که در آن کارهای زشت انجام دهند نحس است. قرآن مجید نیز از برخی روزها به نحوست یاد می کند برخی دیگر را خوش یُمن می داند. این یا به دلیل اعمالی است که در آن روزها انجام شده است و یا به دلیل وقایعی است که در آن روزها روی داده است. خدای متعال در آیه 15 و 16 سوره 41 قرآن مجید می فرماید: «فأمّا عاد فاستکبروا فی الأرض بغیر الحق… وکانوا بآیاتنا یجحدون فأرسلنا علیهم ریحاًصر صراً فی أیّام نحسات لنذیقهم عذاب الخزی; و امّا عادیان، به نا حق، در زمین سر برافراشتند… و در نتیجه آیات ما را انکار کردند. پس بر آنان تند بادی توفنده در روزهایی شوم فرستادیم تا در زندگی دنیا عذاب رسوایی را بدانند.»چنان که آشکار است، خداوند از روزهایی که قوم عاد از رحمت الهی دور شدند و خود را به عذاب الهی در انداختند، با کلمه «نحسات» یاد فرموده است. ولی از شبی که قرآن در آن نازل می شود و مردم به رحمت الهی دست می یابند، چنین یاد می فرماید: «إنّاه أنزلنا فی لیلة مبارکة؛ (سوره 44، آیه 3) ما قرآن را در شبی مبارک فرو فرستادیم.