در رابطه با گناه گذشته گفتنی است که اقرار به گناه در حضور دیگران، کار درستی نیست؛ بلکه اگر اشاعه گناه باشد حرام است. اعتراف به گناه، تنها در پیشگاه خداوند باید صورت گیرد.
در مواردی که انسان گناه خاصی را مرتکب شده نباید آن را ابراز کند و انجام آن گناه را تأیید نماید، چون افشای گناه و ابراز آن، نزد دیگران، خود گناهی دیگر است و انسان حق ندارد به گناه خود در مقابل دیگران اعتراف نماید.
انسان باید تنها در برابر خداوند به گناهانش اعتراف کند و گناهان را به قصد آمرزش و مغفرت الهی در خلوت با خدایش متذکر شود و از آنها اظهار پشیمانی و ندامت نماید و امیدوار به فضل و آمرزش الهی باشد.
در مواردی که انسان گناه خاصی را مرتکب شده نباید آن را ابراز کند و انجام آن گناه را تأیید نماید، چون افشای گناه و ابراز آن، نزد دیگران، خود گناهی دیگر است و انسان حق ندارد به گناه خود در مقابل دیگران اعتراف نماید.
انسان باید تنها در برابر خداوند به گناهانش اعتراف کند و گناهان را به قصد آمرزش و مغفرت الهی در خلوت با خدایش متذکر شود و از آنها اظهار پشیمانی و ندامت نماید و امیدوار به فضل و آمرزش الهی باشد.