مگر نمی گویند که خداوند عادل است و در روز محشر که مانند یک دادگاه است حکم قاضی را دارد.در دادگاهها قاضی به متهم اجازه حرف زدن و گلایه کردن را می دهد.آیا خداوند که مانند قاضی میباشد به منی که در روز محشر متهم به حساب می آیم اجازه حرف زدن و گلایه کردن از او را می دهد.می دانم که می گویید خدا هرچه گفته باید همان را انجام دهیم اما شاید خدا از همان کودکی تا آخر عمر شرایط بدی را برای ما به وجود بیاورد.آیا آن جوانی که نان شب ندارد تا بخورد نسبت به جوانی که ماهی یکبار ماشین عوض می کند حق ندارد؟ آیا آن بچه ای که در آفریقا بردگی می کند نسبت به منی که در خانه راحت خوابیدم و همه وسایل در اختیارم هست حق حرف زدن ندارد.من از خیلی ها و حتی بعضی از روحانیون پرسیدم اما هیچکس جواب قانع نمی دهد و همه جواب بالا را می دهند لطفا یک جواب قانع کننده بدهید.

همان طور که اشاره کرده اید خدا عادل است و لازمه به عدل الهی این است که هر کس را با توجه به شرایطش مورد حساب قرار دهد. خداوند قاضی و حاکم روز قیامت است، اما قضاوت الهی با دادگاههای بشری چندین تفاوت دارد از جمله:

1. در دادگاههای بشری صرفا بر اساس ظواهر و مدارک ظاهری حکم می شود اما خداوند عالم به عالم به بواطن است و با علم به ظاهر و باطن حکم می کند. 2. در دادگاه الهی اجازه گلایه کردن هست اما هیچ کس گلایه ای ندارد زیرا همه حقایق روشن است و حکم خدا به گونه ای است که حتی جهنمیان کاملا به عادلانه و حکیمانه بودنش اعتراف دارند.

3. در دادگاه های بشری قضاوت بر اساس نمودها است و در دادگاه الهی بر اساس بودها، یعنی در آنجا نمی گویند تو این کار را کردی پس اعتراف کن، بلکه حقیقت اعمال نمایان می شود و هر کس می داند و می پذیرد چه کرده است.

4. در دادگاه بشری در بسیاری از موارد به شرایط فرد توجه نمی شود؛ اما در دادگاه الهی همه آنها مورد توجه قرار می گیرد. در روایت است در قیامت سه دیوان گشوده می شود: 1. کتاب حسنات 2. کتاب سیئات 3. کتاب نعمات؛ بنابراین حساب نیک و بد هر کسی به تناسب نعمتهایی که خدا به او داده و محرومیت هایی که در این دنیا متحمل شده، سنجیده می شود و از این جهت همه به یک چوب رانده نمی شدند. و مسئولیت همه انسانها برابر نیست.

5. در دادگاه های بشری فقط بدی ها و جرم ها بررسی می شود و شخص متهم یا محکوم می شود و یا تبرئه. اما در دادگاه الهی خوبی ها هم سنجیده می شود و خوبی ها حداقل ده برابر بدی ها به حساب می آید. و کسی که در این دنیا رنج محرومیت را تحمل کرده به خاطر صبر و شکیبایی اش پاداش های بسیار فراوانی می برد.