قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
حالات ائمه (ع)مراتب گوناگونى داشته و این طور نیست که در همه احوال به یک صورت باشد و شرائط اصلا هیچ گونه تاثیری بر این حالات نگذارد. حال نحوه حضور قلب آنان در نماز سه گونه متصور است:1ـ گاهى توجه به خدا به گونه اى بوده که هیچ چیز دیگر را متوجه نمى شدند و نمونه هاى بسیارى از این قبیل از ائمه نقل گردیده است. 2- گاه ممکن است در ضمن حضور قلب کامل، کم و بیش متوجه امور خارجى نیز بوده اند ولى به جهت عدم وظیفه نسبت به آنها عکس العمل نشان نداده اند.
3- در مواردى ضمن حضور قلب کامل، به برخى از مسائل توجه داشته و بر حسب وظیفه یا استحباب عکس العمل نشان داده اند، بدون آن که مانع توجه آنان به خدا باشد. از این نمونه همان اعطاى انگشتر توسط امیرالمومنین(ع) به سائل است. عرفا گویند این مرتبه از حضورقلب کاملتر از مرتبه اول است، زیرا در اولى توجه به خداوند حجاب و مانع عالم کثرات است ولى در این مرحله آنچنان فانى در رب و وصل به اوست که از آن مرتبه به شهود عالم مى پردازد و به اصطلاح مرتبه لاحجاب مطلق است نه حضور غیب، مانع حضور عالم شهود است و نه بالعکس. آنچه هیچ گاه در نمازهاى آنان وجود نداشته، حجاب شدن عالم شهود نسبت به عالم غیب است.
به عبارت دیگر باید دانست که تفاوت امامان با برخى عرفا در آن است که گروهى از عرفا وقتى در یکى از مقامات سیر و سلوک هستند حضور در مقامات دیگر براى آنان به آسانى ممکن نیست ولى امامان داراى آنچنان توانمندى روحى و معنوى هستند که به آسانى مى توانند دو عبادت نماز و زکات را همراه با یکدیگر و بدون کاستى در حضور قلب و اخلاص انجام دهند و آنجا که امور شخصى و مادى مطرح است، همان مقام معنوى خویش را حفظ کنند و درد جسمى، آنان را از حالت «وصال» و «مقام فناء» خارج نگرداند. و اساسا توجه به خویشتن در مقام وصل الهی نوعی نقص محسوب می گردد.ولی شنیدن صدای سائل و به کمک او پرداختن، توجه به خویشتن نیست بلکه عین توجه به خداست. علی(ع) در حال نماز از خود بیگانه بود نه از خدا و می دانیم بیگانگی از خلق خدا بیگانگی از خداست. پرداختن زکات در حال نماز انجام عبادت در ضمن عبادت است نه انجام یک عمل مباح در ضمن عبادت. آنچه با روح عبادت سازگار نیست، توجه به مسائل مربوط به زندگی مادی و شخصی است و اما توجه به آنچه در مسیر رضای خداست کاملا با روح عبادت سازگار است، علاوه معنی غرق شدن در توجه به خدا این نیست که انسان بی اختیار احساس خود را از دست بدهد بلکه با اراده خویش توجه خود را از آنچه در راه خدا و برای خدا نیست برمی گیرد.
برای آگاهی بیشتر ر.ک: تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، ج 4، ص 428.
3- در مواردى ضمن حضور قلب کامل، به برخى از مسائل توجه داشته و بر حسب وظیفه یا استحباب عکس العمل نشان داده اند، بدون آن که مانع توجه آنان به خدا باشد. از این نمونه همان اعطاى انگشتر توسط امیرالمومنین(ع) به سائل است. عرفا گویند این مرتبه از حضورقلب کاملتر از مرتبه اول است، زیرا در اولى توجه به خداوند حجاب و مانع عالم کثرات است ولى در این مرحله آنچنان فانى در رب و وصل به اوست که از آن مرتبه به شهود عالم مى پردازد و به اصطلاح مرتبه لاحجاب مطلق است نه حضور غیب، مانع حضور عالم شهود است و نه بالعکس. آنچه هیچ گاه در نمازهاى آنان وجود نداشته، حجاب شدن عالم شهود نسبت به عالم غیب است.
به عبارت دیگر باید دانست که تفاوت امامان با برخى عرفا در آن است که گروهى از عرفا وقتى در یکى از مقامات سیر و سلوک هستند حضور در مقامات دیگر براى آنان به آسانى ممکن نیست ولى امامان داراى آنچنان توانمندى روحى و معنوى هستند که به آسانى مى توانند دو عبادت نماز و زکات را همراه با یکدیگر و بدون کاستى در حضور قلب و اخلاص انجام دهند و آنجا که امور شخصى و مادى مطرح است، همان مقام معنوى خویش را حفظ کنند و درد جسمى، آنان را از حالت «وصال» و «مقام فناء» خارج نگرداند. و اساسا توجه به خویشتن در مقام وصل الهی نوعی نقص محسوب می گردد.ولی شنیدن صدای سائل و به کمک او پرداختن، توجه به خویشتن نیست بلکه عین توجه به خداست. علی(ع) در حال نماز از خود بیگانه بود نه از خدا و می دانیم بیگانگی از خلق خدا بیگانگی از خداست. پرداختن زکات در حال نماز انجام عبادت در ضمن عبادت است نه انجام یک عمل مباح در ضمن عبادت. آنچه با روح عبادت سازگار نیست، توجه به مسائل مربوط به زندگی مادی و شخصی است و اما توجه به آنچه در مسیر رضای خداست کاملا با روح عبادت سازگار است، علاوه معنی غرق شدن در توجه به خدا این نیست که انسان بی اختیار احساس خود را از دست بدهد بلکه با اراده خویش توجه خود را از آنچه در راه خدا و برای خدا نیست برمی گیرد.
برای آگاهی بیشتر ر.ک: تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیه، ج 4، ص 428.