دوست دارم فلسفه و جهان بینی که طی این مدت بهش رسیدم رو بهتون بگم: من معتقدم که انسان جزئی از خداست پس همه انسان توانایی درک وحی را دارند چون جزئی از خالقشون هستند دین ها برای این اومدند که انسان رو به مقصد برسونه پس همه دین الهی این توانایی رو دارند نمی دونم ولی فکر می کنم اسلام کوتاه ترین راه برای رسیدن به مقصد باشه، برای اینکه با خدا ارتباط داشته باشی باید یک پیامبری باشه چون توانایی درک همه مطالب رو نداری این پیامبر باید معصوم باشه چون اگه خطایی داشته باشه نمی شه بهش اعتماد کرد که حین دریافت مطالب دچار خطا نشده باشه پس اگر اعتقاد داشته باشم که پیامبری ۱۴۰۰ سال پیش اومده و همه وحی رو دریافت کرده پس باید رفتار و گفتاری داشته باشه که مردمان قرن ۲۰ هم بتونن اون رو برای خودشون الگو قرار بدند البته یک مشکل دیگه ای هم هست من اصلا نمی دونم مقصد چی که دنبال راهش نمی تونم درک کنم که هدف از آفرینش انسان فقط آزمایش، عبادت و رحمت الهی بوده.

در پاسخ به سوال شما به نکاتی اشاره می کنیم.
1- منظور از خداوند ذات هستی است و این مقام به لحاظ احدیت ذات، هرگز هیچگونه جزئی برایش قابل تصور نیست. بنابراین در مورد انسان بهتر است بگویید: انسان مظهر خدا است همانگونه که عرفا می گویند، نه جزء خدا.
2- این مظهریت در انسان هست ولی باید در طول عمر و تلاش خود او شکوفا شود و کارکرد دین و آموزه های انبیا در شکوفایی این مظهریت است.
3- اسلام کاملترین سیستم انسان سازی و بهترین دینی است که می تواند استعدادهای انسان را شکوفا کند و او را به سعادت واقعی و جاودان برساند.
4- هر آیینی برای اینکه قابل اطمینان باشد باید از مجاری عصمتی به دست انسان ها رسیده باشد، بنابراین باید حتما انبیا معصوم باشند.
5- اسلام دین فطرت است. چون فطرت انسان ها در طول تاریخ ثابت است، اصول و کلیات دین اسلام هم همواره ثابت است. ولی در عین حال با تحول زمان و تغییر شرایط زندگی انسان ها، فروع دین می تواند تحول و تطور پیدا کند. این تطور نیازهای انسان در طول تاریخ برطرف و همچنین پویایی دین را نیز تضمین خواهد کرد.
6- هدف نهایی دین و زندگی انسان شکوفا شدن توانایی ها و تحصیل کمال و سعادت است و آزمایش و عبادت و مانند آن که به عنوان هدف گفته شده، اهداف وسطیه و ابزاری ای هستند که انسان را به هدف نهایی رهنمون می شوند و یا عرصه هایی هستند که انسان سازی در آن تحقق می یابد.