من دخترى هستم ترم سوم دانشگاهم را مى گذرانم خواستگاران زیادى دارم اما هیچ تمایلى به ازدواج ندارم تمام فکرم ادامه تحصیل است و معتقدم باید در سال هاى بعد به این موضوع فکر کنم البته اهمیت ازدواج را از دید اسلام مى دانم. اما با این مقوله فعلاً مشکل دارم به نظر شما در چنین وضعیتى اقدام به ازدواج معقول است؟ در حال حاضر یک خواستگار مذهبى دارم شرایط مناسبى دارد. البته سن او ۲۷ سال است در صورتى که من ۲۱سال دارم. به طور کلى من نمى توانم خودم را با این موضوع وفق بدهم. احساس مى کنم با ازدواج باید بخشى از انرژى ام را صرف مشکلات زندگى کنم. به نظر شما با بى میلى تصمیم به ازدواج گرفتن صحیح است؟ و اگر با این دلیل جواب منفى بدهم از نظر شرعى مشکلى ندارد؟

بلى، اگر شرایط ازدواج را دارید و خواستگار مناسبى دارید درنگ نکنید. چه بسا در آینده چنین شرایطى براى شما مهیا نباشد. بسیارى از دختران که خواستگاران فراوانى دارند، به بهانه تحصیل و… پاسخ منفى مى دهند و در سنین بالاتر با عدم خواستگار مناسب رو به رو مى شوند و در نتیجه دچار مشکلات روحى و افسردگى و مانند آن مى گردند. فاصله سنى شش سال معمول بلکه مطلوب است. براى این که به تصمیم واقع بینانه اى برسید با والدین یا خواهر بزرگتر یا یکى از اقوام مثل عمه و خاله تان مشورت کنید. تجربه نشان مى دهد زودتر ازدواج کردن (البته به شرط فراهم بودن شرایط و داشتن خواستگار مناسب و شایسته) به نفع دختر است. تحصیل و دیگر مسایل با ازدواج تنافى ندارد بلکه در برخى موارد کمک هم مى کند.لازم به یادآورى است در توصیه هاى دینى و معصومین علیهم السلام نیز تأکید بر این موضوع شده است. به عنوان مثال پیامبر اکرم صلى الله علیه و آلهمى فرمایند: «اِنّ الابکار بِمَنْزِلَةِ الثَّمَرِ عَلى الشَّجَر اِذا اَدْرَکَ ثَمَرهُ فَلَمْ یُجْتَبى اَفْسَدَتْه الشَّمْسُ و نَشَرْتَهُ الریاح وَ کَذلِکَ الاَبْکار اِذا اَدْرِکْنَ ما یُدْرِکُ النّار فَلَیْسَ لَهَنَّ دواء اِلاّ البعولَة وَ اِلاّ لَمْ یُؤمَنْ عَلَیْهِنَّ الفِسادُ لاَِنَّهُنَّ بَشَرْ»[1] ؛ «دختران باکره مانند میوه درختند موقعى که مى رسد اگر چیده نشود اشعه آفتاب فاسدش مى کند و وزش باد آن را پراکنده مى سازد. همچنین دختران وقتى به حد بلوغ رسیدند و مانند زمان در خویشتن تمایل جنسى احساس نمودند دارویى جز شوهر ندارند و اگر همسر نگیرند از فساد ایمن نیستند چه آن که بشرند و بشر از خطا و لغزش مصون نیست».
پاورقی:
1- کافى، ج 5، ص 337.