آیه اللّه بهجت(ره)گفتم که الف، گفت دگر هیچ «مگوى»
در خانه اگر کس است یک حرف بس است«بارها گفته ام و بار دگر مى گویم: کسى که بداند هر که خدا را یاد کند خدا همنشین او است. احتیاج به هیچ وَعظى ندارد، مى داند چه باید بکند و چه باید نکند، مى داند که آنچه را که مى داند باید انجام دهد و آنچه را که نمى داند باید احتیاط کند».[1]
سیدبن طاووس به فرزندش محمد
«و اى محمد، اى فرزند، اساس مطلبى که باید در نظر داشته باشى و از کف ندهى، آن است که پیوسته متذکر باشى که در پیشگاه خداى (جل جلاله) قراردارى، و او بر همه احوال تو آگاه است و هر چگونگى که بر تو رود از احسان است که او به تو دارد …».[2]
توصیه علامه حلى به فرزندش
«… تو را وصیت مى کنم به:
ـ ملازمه تقواى الهى و… مواظب باش بر پیروى از دستورهاى الهى، آنچه را خدا مى پسندد انجام بده و از آنچه نمى پسندد دورى کن.
ـ محرمات را ترک کن، عمر خود را در راه کسب کمالات و فضیلت ها و اوج گیرى از پستىِ نقصان، به قله کمال سپرى کن.
ـ لحظه هاى زندگیت را بر نیکى و یارى برادران ایمانى وقف نما، بدى را با نیکى و نیکى را با اظهار امتنان پاسخ گو.
ـ از همنشینى با فرومایگان و معاشرت با نادانان سخت بپرهیز که بهره معاشرت با ایشان جز خلق و خویى پست و مذموم نیست؛ بلکه با دانشمندان و اهل فضیلت همنشین شو، که حاصلش آمادگى کامل براى تحصیل کمال و ملکه استنباط و کشف مجهولات است. باید امروزت از دیروزت بهتر باشد.
ـ مواظبت کن بر صبر، توکل و رضا، کارهایت را هر صبح و شام محاسبه کن.
ـ از خداى خویش فراوان آمرزش بخواه، از نفرین مظلوم حذر کن، به ویژه نفرین یتیمان و بیوه زنان، زیرا که خداوند در مورد شکستن دل هاى شکسته و بى پناه گذشت نمى کند.
ـ متعهد باش به خواندن نماز شب که حضرت رسول خدا صلى الله علیه و آلهبا تشویق و ترغیب به آن مى فرماید: «من ختم له بقیام اللیل ثم مات فله الجنه»[3] ؛ «کسى که با شب زنده دارى عمرش به پایان رسد بهشت از آن او خواهد بود».
ـ بر تو باد به نیکى به خویشاوندان، که صله رحم بر عمر مى افزاید و بر تو باد به خوش خلقى؛ زیرا، پیامبر صلى الله علیه و آله مى فرماید: «شما را آن توان نیست که با دارایى هایتان به همه مردم احسان کنید، پس با رفتار نیک خود، آنان را خشنود سازید»[4] .
ـ بر تو باد به نیکى به اولاد پیامبر خدا، زیرا خدا با تأکید درباره آنان سفارش کرده و دوستى آنان را اجر رسالت قرار داده است.
«قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبى»[5] ؛ «بگو بر این رسالت اجرى از شما نمى خواهم جز مودت خویشاوندانم».
ـ بر تو باد به بزرگداشت فقیهان و احترام به علما… نیز نگاه به چهره عالم و همنشینى با او را عبادت قرار بده…»[6]
@@برنامه عملى خودسازى
##پرسش 20 . آیا هدف ازخودسازى رسیدن به کشف و کرامات و چشم برزخى و بصیرت و… مى باشد؟ نظر بزرگان چیست؟
پاورقی:
1- به سوى محبوب، ص 25 ؛ نامه هاى عرفانى، ص 96، ج 95.
2- برنامه سلوک، ص 204. گفتنى است از کتاب هاى سیدبن طاووس «کشف المحجه لثمره المهجه» است با ترجمه ها و تلخیص هاى متعدد مثل ترجمه اسدالله مبشرى به نام «مشعل» و ترجمه سید محمد باقر شهیدى به نام «برنامه سعادت» و تلخیص فیض کاشانى.
3- وسائل الشیعه، کتاب الصلاه، ب 38، از ابواب بقیه الصلواه، حدیث 24.
4- همان، کتاب الحج، باب 107، ابواب العشره، ح 7.
5- شورى 42، آیه 23.
6- برنامه سلوک، ص 274، ج 277، با تلخیص و ویرایش؛ ایضاح الفوائد، ج 4، ص 752 ج 756.
در خانه اگر کس است یک حرف بس است«بارها گفته ام و بار دگر مى گویم: کسى که بداند هر که خدا را یاد کند خدا همنشین او است. احتیاج به هیچ وَعظى ندارد، مى داند چه باید بکند و چه باید نکند، مى داند که آنچه را که مى داند باید انجام دهد و آنچه را که نمى داند باید احتیاط کند».[1]
سیدبن طاووس به فرزندش محمد
«و اى محمد، اى فرزند، اساس مطلبى که باید در نظر داشته باشى و از کف ندهى، آن است که پیوسته متذکر باشى که در پیشگاه خداى (جل جلاله) قراردارى، و او بر همه احوال تو آگاه است و هر چگونگى که بر تو رود از احسان است که او به تو دارد …».[2]
توصیه علامه حلى به فرزندش
«… تو را وصیت مى کنم به:
ـ ملازمه تقواى الهى و… مواظب باش بر پیروى از دستورهاى الهى، آنچه را خدا مى پسندد انجام بده و از آنچه نمى پسندد دورى کن.
ـ محرمات را ترک کن، عمر خود را در راه کسب کمالات و فضیلت ها و اوج گیرى از پستىِ نقصان، به قله کمال سپرى کن.
ـ لحظه هاى زندگیت را بر نیکى و یارى برادران ایمانى وقف نما، بدى را با نیکى و نیکى را با اظهار امتنان پاسخ گو.
ـ از همنشینى با فرومایگان و معاشرت با نادانان سخت بپرهیز که بهره معاشرت با ایشان جز خلق و خویى پست و مذموم نیست؛ بلکه با دانشمندان و اهل فضیلت همنشین شو، که حاصلش آمادگى کامل براى تحصیل کمال و ملکه استنباط و کشف مجهولات است. باید امروزت از دیروزت بهتر باشد.
ـ مواظبت کن بر صبر، توکل و رضا، کارهایت را هر صبح و شام محاسبه کن.
ـ از خداى خویش فراوان آمرزش بخواه، از نفرین مظلوم حذر کن، به ویژه نفرین یتیمان و بیوه زنان، زیرا که خداوند در مورد شکستن دل هاى شکسته و بى پناه گذشت نمى کند.
ـ متعهد باش به خواندن نماز شب که حضرت رسول خدا صلى الله علیه و آلهبا تشویق و ترغیب به آن مى فرماید: «من ختم له بقیام اللیل ثم مات فله الجنه»[3] ؛ «کسى که با شب زنده دارى عمرش به پایان رسد بهشت از آن او خواهد بود».
ـ بر تو باد به نیکى به خویشاوندان، که صله رحم بر عمر مى افزاید و بر تو باد به خوش خلقى؛ زیرا، پیامبر صلى الله علیه و آله مى فرماید: «شما را آن توان نیست که با دارایى هایتان به همه مردم احسان کنید، پس با رفتار نیک خود، آنان را خشنود سازید»[4] .
ـ بر تو باد به نیکى به اولاد پیامبر خدا، زیرا خدا با تأکید درباره آنان سفارش کرده و دوستى آنان را اجر رسالت قرار داده است.
«قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبى»[5] ؛ «بگو بر این رسالت اجرى از شما نمى خواهم جز مودت خویشاوندانم».
ـ بر تو باد به بزرگداشت فقیهان و احترام به علما… نیز نگاه به چهره عالم و همنشینى با او را عبادت قرار بده…»[6]
@@برنامه عملى خودسازى
##پرسش 20 . آیا هدف ازخودسازى رسیدن به کشف و کرامات و چشم برزخى و بصیرت و… مى باشد؟ نظر بزرگان چیست؟
پاورقی:
1- به سوى محبوب، ص 25 ؛ نامه هاى عرفانى، ص 96، ج 95.
2- برنامه سلوک، ص 204. گفتنى است از کتاب هاى سیدبن طاووس «کشف المحجه لثمره المهجه» است با ترجمه ها و تلخیص هاى متعدد مثل ترجمه اسدالله مبشرى به نام «مشعل» و ترجمه سید محمد باقر شهیدى به نام «برنامه سعادت» و تلخیص فیض کاشانى.
3- وسائل الشیعه، کتاب الصلاه، ب 38، از ابواب بقیه الصلواه، حدیث 24.
4- همان، کتاب الحج، باب 107، ابواب العشره، ح 7.
5- شورى 42، آیه 23.
6- برنامه سلوک، ص 274، ج 277، با تلخیص و ویرایش؛ ایضاح الفوائد، ج 4، ص 752 ج 756.