من دخترى ۲۰ساله و دانشجو هستم. یکى از بچه هاى دانشگاه از من خواستگارى کرده اون یه پسر با ایمان، فعال و خیلى هم با شخصیته. ۲سال هم از من بزرگ تره اون خیلى از ایده آل هاى من رو داره ولى به خاطر شرایط نامناسبى که هم به اون داره از نظر شغل و استقلال مالى و براى من هم شرایط خانواده اصلاً مهیا نیست به خاطر همین من اصلاً عشقم رو به اون ابراز نکرده ام ولى اون از من جواب مى خواد من بهش همه چى رو توضیح دادم ولى اون مى گه اگه با هم باشیم همه چیز درست مى شه. با توجه به این شرایط من باید چى کار کنم؟ مى ترسم الآن بهش قول بدم براى چندسال دیگه ولى این مدت یه شرایط مناسب ترى برام پیدا بشه خواهش مى کنم به هم کمک کنید. به نظر شما الآن درسته که من علاقه ام رو بهش نشون بدم یا نه؟ و اگه بخوام الآن قبول کنم چه شرایطى براش بذارم؟

همان طور که مى دانید یکى از مهم ترین تصمیماتى که هر فرد در زندگى خود مى گیرد مسئله ازدواج است لذا به فراخور اهمیت آن باید دقت لازم و کافى را داشته باشید. البته به وسواس و ایده آل گرایى هم نباید گرفتار شد که این خود آفتى است. لذا اگر مى خواهید تصمیمى درست اتخاذ کنید لازم است که تمام شرایط را بررسى کنید و تمام راه ها را در نظر بگیرید ممکن است شرایط شما طورى باشد که اکنون نمى توانید ازدواج کنید اما امکان آن هست که در دو سال آینده شرایط فراهم شود. در این صورت شما مى توانید زودتر عقد کرده و شرط کنید که مثلاً فلان مدت باید صبر کنید و سپس عروسى بگیرید. در این صورت شما هم این مورد مناسب را از دست نداده و هم خود و خانواده تان را به زحمت نینداخته اید. اما اگر مى دانید که شرایط فراهم نیست به هیچ عنوان به او قول ندهید و همچنین از ابراز علاقه نیز جداً خوددارى کنید. توکلتان به خدا باشد و توسل به ائمه معصومین را هم فراموش نکنید.البته در این مورد لازم است که حتماً با خانوادتان مشورت کرده و این موضوع را با آنها در میان بگذارید و از نظر مشورتى آنها بهره برید.
به این نکته نیز توجه داشته باشید که قبل از هر تصمیمى لازم است که احراز کنید که آیا فرد مورد نظر شما تمام ملاک هاى یک همسر مناسب را دارد یا نه؟ تأکید مى شود موضوع خواستگارى از شما باید به طور رسمى و از طریق خانواده محترم آن آقا پسر انجام گیرد نه به طور مستقیم و بدون اطلاع خانواده هاى دوطرف.