دلیل اهل سنت مبنی بر شورائی بودن خلافت و خلیفه چیست؟

مدرک اصلی اهل سنت بر انتخابی بودن خلیفه و شورایی بودن آن، حدیث جعلی معروفی است به این صورت «لا تجتمع امتی علی الخطاء؛ و یالاتجتمع امتی علی الضلاله؛ امت من بر خلا و یا بر گمراهی اجتماع نمی کنند» (سلطان الواعظین شیرازی، شبهای پیشاور، دارالکتب الاسلامیه، سی و هفتم، 1376، ص 480). و از این نتیجه گرفته اند که چون مردم در سقیفه اجتماع نمودند و اتفاق کردند برخلافت ابوبکر، لذا خطا نرفته اند و در کنار آن حدیث دیگری جعل شد که «لا یجتمع النبوه والملک فی اهل بیت واحد؛ نبوت و سلطنت (=خلافت) در یک خانواده جمع نمی شود» (همان، ص 481). و به این وسیله خواستند بگویند که علی(ع) نمی تواند خلیفه باشد. و احادیث فوق، اولا جعلی است سند محکمی ندارد، ثانیا، داستان غدیر، حدیث ثقلین و حدیث منزلت که علی(ع) را به عنوان خلیفه تعیین نمود با آن مخالف است.ثالثا، در انتخاب خلفای سه گانه اصلا به این حدیث عمل نشده است برای این که شورای اولی برای انتخاب ابوبکر در سقیفه جز سه نفر (عمر، ابو عبیده جراح، خود ابابکر) کسی نبود و به قول ابن حجر عقلانی و بلاذری و محمد خاوندشاه، و ابن عبدالله، سعد بن عباده و طایفه خزرج و طایفه ای از قریش و هیجده نفر از بزرگان صحابه (مانند علی(ع)، سلمان، ابوذر و…) با ابی بکر بیعت نکردند و با او مخالفت کردند و در انتخاب عمر که اصلا شورا و آراء عموم در کار نبود، بلکه او با انتخاب ابابکر خلیفه شد و عثمان با اکثریت شورای شش نفره ای که عمر انتخاب نموده بود روی کار آمد، نه با انتخاب مردم. تنها فردی که با انتخاب مردم روی کار آمد علی(ع) است اگر حدیث دوم را در کنار حدیث اول قرار دهیم انتخاب علی(ع) توسط مردم با تعارض و تضاد روبرو می شود، چون لازمه اش جمع خلافت و نبوت در یک خانواده است در نتیجه مدرک شورایی بودن خلافت اجتماع و اتفاق امت است که هرگز تحقق نیافت و هیچ یک از خلفای سه گانه با چنین روشی انتخاب نشدند.برای مطالعه بیشتر ر.ک:
– امامت و رهبری، مرتضی مطهری، ص 79 – 81؛
– شبهای پیشاور، سلطان الواعظین شیرازی، ص 480 – 495.