نظرتان در مورد انسان هایی که بسیار متعالی اند ولی اهل مذهب به معنای عام نیستند چه می باشد؟

گفتنی است دین، ترجمان فطرت و تأمین کننده همه نیازهای فطری و عمیق و اصیل انسان است. از دیدگاه قرآن کریم تنها نسخه کامل شفابخش دردهای انسان و تأمین کننده نیازهای انسان به طور جامع و کامل و عمیق، دین اسلام است: «ان الدین عندالله الاسلام» (آل عمران، آیه 19). یعنی جز با پذیرش و قبول این آیین که آیین جامع فطرت است و التزام عملی به آن، رسیدن به سعادت به معنای جامع و گسترده آن و نیل به اوج کمالات انسانی میسر و ممکن نمی باشد. در واقع همان صفاتی که این انسان های متعالی با آن آراسته هستند و آنها را از دیگران جدا و ممتاز کرده است، صفات و خصوصیاتی است که بخش اخلاقیات دین بر آن تأکید فراوان دارد و جزء مهمی از دین و آموزه های آن است. یعنی در واقع بخشی از دین و تعالیم آن در این افراد متبلور شده و ظهور یافته است. چون دین مجموعه ای بسیار وسیع و فراگیر است و در یک سری اعمال عبادی و ظاهری معمول و رایج خلاصه نمی گردد. ولی همین انسان های برجسته به همان میزانی که از تعالیم دینی دور و بیگانه هستند، از تعالی بیشتر دورند و با قله تعالی و تکامل حقیقی فاصله دارند و به میزان محروم آنها از آموزه های دین و مذهب به همین نسبت از قافله سعادت دور و بیگانه اند.
برای آگاهی بشتر ر.ک: عدل الهی، شهید مطهری، بخش اعمال خیر غیر مسلمانان.