چرا در خصوص ائمه هدی (علیهم السلام)همیشه فقط از اشک و زجر می گویند پس نشاط در دین از کجای زندگی آنها بوده است ؟

اسلام دین تعادل است و اهل البیت (ع) مظهر اسلام و نمونه عینی صراط مستقیم هستند. ائمه (ع) شاداب ترین و بانشاط ترین افراد بوده اند زیرا قرآن می گوید: لاخوف علیهم و لاهم یحزنون}مومنین واقعی نه ترسی از آینده دارند و نه غصه ای از گذشته خویش. آنها انسانهای با معرفتی هستند که به خدا اعتماد و توکل دارند می دانند خداوند مهربان و حکیم است این خود عامل شادابی است مشکل از ماست که یا آنها را درست نشناختیم و یا یک بعد از زندگی آنان را بیان می کنیم خود آنها فرموده اند شیعیان در شادی ما شاد هستند و در غم ما غمگین اقامه عزا و شرکت در مجلس و مصائب اهل بیت کاری پسندیده است اما باید در شادی آنان هم شاد بود و هم اظهار شادی کرد و هم یاران را شاد کرد. پس اشکال متوجه ماست. اسلام دین شادی است آن هم شادی عاقلانه و آگاهانه ، شادیهای پایدار ، نه شادیهای زودگذر که خودش غصه آور است . شادی که انسان را از یاد خدا و قیامت غافل نکند. ائمه (ع) اهل شوخی هم بوده اند و با شوخی و گره گشائی و خوش روئی و خوش گوئی و خوش خلقی دیگران را شاد می کرده اند البته با دشمنان و معاندان رفتار دیگری داشته اند.در نماز و مناجات گریه و ناله داشته اند و …
در زندگی آنان هر چیزی سر جای خودش بوده است انشاء الله ما هم روز به روز آگاه تر و متعادل تر شویم و از شیعیان و پیروان واقعی آنان شویم .
برای مطالعه بیشتر می توانید به کتاب شادی دراسلام نوشته آقای اکبری مراجعه کنید همچنین کتاب سیره نبوی شهید مطهری (ره) را مطالعه کنید .
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی