»قلب« به اصطلاح قرآن, موجودی است که این گونه کارها را انجام میدهد: درک میکند, میاندیشد, مرکز عواطف است, تصمیم میگیرد, دوستی و دشمنی میکند و … شاید بتوان ادّعا کرد که منظور از قلب همان روح و نفس انسانی است که میتواند منشاء همه صفات عالی و ویژگیهای انسانی باشد چنان که نیز میتواند منشا سقوط انسان و رذایل انسانی باشد. و شاید بتوان این حقیقت را ادّعا کرد که هیچ بُعدی از ابعاد نفس انسانی و صفتی از صفات و یا کاری از کارهای روح انسانی نمیتوان یافت که قابل استناد به قلب نباشد.اخلاق در قرآن جلد اول 264،آیة الله مصباح یزدی