مذمتهایی که در آیات و روایات درباره دنیا می‌باشد چگونه توجیه می‌گردد؟

زندگی دنیا به لحاظ اینکه موجودی عینی و در زمره مخلوقات خداوند حکیم است هیچ عیبی ندارد. و بر اساس یک قاعده کلی که از آیه: «رَبَّنَا الًَّذی اَعطی کُلَّ شَیْیءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدی؛ پروردگار ما کسی است که آفرینش هر چیزی را بدان اعطا نمود و سپس (آن را) هدایت فرمود».می‌توان استنباط کرد که نظام زندگی دنیوی بهترین نظام بوده و از نهایت اتقان و جمال برخوردار می‌باشد. بنابراین, اشکال اصلی کار را باید در جای دیگر جستجو کنیم. و با کمی دقت در آیات و روایات می‌توان دریافت عیب و ایراد از کیفیّت رابطه انسان و برخورد وی با دنیا پیدا می‌شود؛ زیرا, همان برخورد وی با دنیاست که می‌تواند آنرا برای آینده‌اش مفید یا مضرّ, ارزشمند یا بی‌ارزش, مثبت یا منفی و خوب یا بد کند.
اخلاق در قرآن ج1 صفحه122،آیة الله مصباح یزدی