امام سجاد ( علیبنحسین ملقب به زینالعابدین و سجاد) وی فرزند امام سوم که از شاه زنان دختر یزدجرد شاهنشاه ایران متولد شده بود و تنها فرزند امام سوم بود که باقی مانده بود؛ زیرا سه برادر دیگرش در واقعه کربلا به شهادت رسیدند و آن حضرت نیز همراه پدر به کربلا آمده بود و لی چون سخت بیمار بود و توانایی حمل اسلحه و جنگ نداشت, از جهاد و شهادت بازماند و با اسیران حرم به شام اعزام گردید. پس از گذرانیدن دوران اسیری, به امر یزید برای استمالت افکار عمومی محترماً به مدینه روانه گردید, آن حضرت را بار دوم نیز به امر عبدالملک خلیفه اموی, با بند و زنجیر از مدینه به شام جلب کردهاند و بعد به مدینه برگشته است. امام چهارم پس از مراجعه به مدینه گوشه خانه را گرفته و در به روی بیگانه بسته مشغول عبادت پروردگار بود و با کسی جز خواص شیعه مانند«ابوحمزه ثمالی و ابوخالدکابلی» و امثال ایشان تماس نمیگرفت البته خواص, معارفی را که از آن حضرت اخذ میکردند در میان شیعه نشر میدادند و از این راه, تشیّع توسعه فراوانی یافت که اثر آن در زمان امامت امام پنجم به ظهور پیوست.
از جمله آثار امام چهارم, ادعیهای است به نام «ادعیه صحیفه» و آن 57 دعاست که به دقیقترین معارف الهیه مشتمل میباشد و زبور آل محمدش میگویند.
امام چهارم پس از 35 سال امامت به حسب بعضی از روایات شیعه به تحریک هشام خلیفه اموی, به دست ولید بن عبدالملک مسموم شد و در سال 95 هجری درگذشت.
شیعه در اسلام ص 215،علامه سید محمد حسین طباطبائی
از جمله آثار امام چهارم, ادعیهای است به نام «ادعیه صحیفه» و آن 57 دعاست که به دقیقترین معارف الهیه مشتمل میباشد و زبور آل محمدش میگویند.
امام چهارم پس از 35 سال امامت به حسب بعضی از روایات شیعه به تحریک هشام خلیفه اموی, به دست ولید بن عبدالملک مسموم شد و در سال 95 هجری درگذشت.
شیعه در اسلام ص 215،علامه سید محمد حسین طباطبائی