با توجه به ضرورت آموزشها در دوران کودکی ،آیا آموزش مسائل جنسی در سنین کودکی پایین تر از ۷ سالگی ضرورت دارد و به چه شیوه هایی می توان این آموزش ها را به کودکان داد؟

به نظر نمی رسد در دوران کودکی و در سنین کودکی پایین تر از 7 سالگی ضرورتی برای آموزش مسائل جنسی وجود داشته باشد. توصیه های پیامبر گرامی اسلام و ائمه معصومین(ع) به والدین این است که کودک در معرض دید و یا حتی شنیدن صدای تنفس والدین در هنگام مقاربت جنسی آنان نباشد. این سفارش ها بیانگر آن است که اولا مرحله ای از تمایلات جنسی در آغاز دوره کودکی وجود دارد، گرچه کودک از آن آگاه نیست و ثانیا عوامل بیرونی ناهشیار بر رفتار جنسی تأثیر می گذارد.در این سن کودکان بسیاری از اعمال و گفتار را تقلید می کنند و با والدین خود همانند سازی می نمایند. با آلت جنسی خود بازی می کنند و می خواهند جنسیت خود را شناخته از تفاوت های جنسی مذکر و مؤنث آگاه شوند. در این مرحله هر پسر یا دختری به طور حتم از جنسیت خود آگاه می شود و در پایان این مرحله (حدود 6 سالگی) نقش جنسی خود را باید به خوبی ایفا نماید.
یکی از جلوه های تشخیص و شناخت نقش جنسیت در طول سنین مزبور به ویژه شش تا 7 سالگی، ظهور و درک انگیزه های جنسی است گویا در این دوران غریزه جنسی کودکان تا اندازه ای هر چند کم رنگ خودنمایی می کند و کودکان به تدریج آثار آن را به گونه ای احساس می کنند. از این رو برخی از روایات اسلامی بر این نکته تأکید دارد که بستر کودکان و به ویژه کودکان ناهمجنس را از شش سالگی به بعد از یکدیگر جدا سازید در مواردی نیز مادر از خوابیدن در کنار دختر 6 ساله خود منع شده است. در واقع اسلام می خواهد که غریزه جنسی در دوران شکوفایی خود رشدی طبیعی داشته باشد زیرا در غیر این صورت بیم آن می رود که کودک به بلوغ زودرس مبتلا گردیده برای خود و اولیا و مربیان مشکلاتی به بار آورد.