چرا قرآن دستور به اعتصام به حبل الله داده است؟

دستور اعتصام به حبل الله برای آن است که انسان ریسمان الهی را گرفته و از چاه طبیعت بیرون آید، نه این که تنها آن را محکم بگیرد و نگه دارد، این انجماد است نه اعتصام؛ زیرا نه خود بالا می آید و نه می گذارد دیگران بالا روند. کسی که قرآن را محکم گرفته نه خود عمل می کند تا دیگران الگو را ببینند و نه می گذارد دیگران عمل کنند، مانند سنگ دهانه نهر است که گفته اند: «لا ینفع و لا ینتفع»، نه خود از آب استفاده می کند و نه می گذارد این آب، مزرعه های تشنه را سیراب و سرسبز کند.اعتصام برای آن است که انسان سالک نلغزد اما اگر حرکتی نبود لغزشی نیست، همچون سنگ بی حرکت که لغزشی ندارد: «فَهی کالحِجارة أو أشد قَسوة» بقره/74.اعتصام یعنی از گزند هر معصیتی مصون بودن؛ کسی که در نشئه طبیعت به سر می برد و در خانه ای است که «بالبلاء محفوفة» (نهج البلاغه/خطبه266)، تنها با محکم گرفتن ریسمانی که «من لدن حکیم علیم» نمل/6 برای او فرستاده شده، بدون آنکه اقدام به صعود کند از چاه طبیعت نجات نمی یابد و آفات و سموم معاصی او را از پای در می آورند.آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن کریم ج 9 (سیرة رسول اکرم در قرآن)