روز ملاقات و برخورد همگان «یوم التّلاق» یا روزی که آسمان و زمین برخورد دارد: «و حُمِلتِ الأرضُ و الجبالُ فَدُکّتا دَکّة واحدة» حاقّه/14 [و روزی که خورشید و ماه گرد هم آیند]: «و جُمِع الشّمسُ و القمرُ» قیامت/9. به نظر استاد علاّمة طباطبایی (قد) در میان معانی یاد شده لطیف ترین معنا آن است که بگوییم در قیامت، خالق و مخلوق تلاقی دارند و همه به لقاء الله می رسند؛ چون زبان قرآن در مواردی این است که انسان به لقاء الله می رسد؛ مانند: «فمَن کان یرجوا لقاء ربّه فَلْیعمَل عمَلاً صالحاً و لا یُشرک بعبادة ربّه أحداً» کهف/110 ؛ [کسی ک ملاقات پروردگارش را امیدوار است باید کار شایسته انجام دهد و کسی را در امر بندگی پروردگارش شریک نسازد]: «یا أیّها الإنسان إنّک کادِحٌ إلی ربّک کَدْحاً فمُلاقیه» انشقاق/6 ؛ [ای انسان تو حتماً با تلاش و کوشش به ملاقات پروردگار نایل خواهی گشت.] (المیزان 13/401)
آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 4 (معاد در قرآن)
آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 4 (معاد در قرآن)