چرا انسان معتکف، به خداوند نزدیک می شود؟

انسان معتکف از چند جهت به خدا نزدیک است. روزه اش مایه قرب اوست؛ چون آن را قربةً الی الله انجام داده. نمازش مایه قرب اوست؛ چون «الصلاة قربان کلّ تقیّ» (نهج البلاغه، حکمت 136). حضورش در مسجد، مایه تقرّب اوست؛ چون در خانه کسی است که بندگان روزه دار و صالح خود را نومید بر نمی گرداند. اعتکاف او هم به خودی خود ابزار تقرّب اوست.خداوند متعال معتکفان آستان قدس و ساحت جلال و جبروت خود را ناامید بر نمی گرداند. و اگر معتکف به دعا هم مشغول باشد، که این جهت نیز مقرّب او به خداوند متعال است، این عناصر محوری پنجگانه (نماز، روزه، دعا، حضور در مسجد و اعتکاف) را دارد و بهترین حال را برای دعا پیدا می کند.
آیة الله جوادی آملی، حکمت عبادات