امامت، نظامی است الهی و انقطاع ناپذیر و دورة فترت ندارد و در هر زمان و هر عصر وجود دارد؛ از عصر حضرت رسول اعظم(ص) تشکیل شده و تا به حال برقرار بوده و هست و تا دنیا باقی است، برقرار خواهد ماند؛ چنانکه امیرالمؤمنین(ع) فرمود: «لا تَخْلُو الْأَرْضُ مِنْ قائِمٍ لِلّهِ بِحُجَّةٍ؛ إِمّا ظاهِراً مَشْهُوراً، وَ اِمّا خائِفاً مَغْمُوراً، لِئَلاّ تَبْطُلَ حُجَجُ اللهِ وَ بَیِّناتُهُ؛ (نهج البلاغه، حکمت 147؛ و به تذکره الحفاظ ذهبی، ج 1، ص 12، نیز مراجعه شود) زمین از قائمی که برای خدا حجت باشد خالی نخواهد ماند (و این حجت) یا ظاهر و مشهور است و یا بیمناک و مستور، برای اینکه حجت های خدا و بینات او باطل نگردد و از بین نرود».امامت و مهدویت ج 3 – پاسخ ده پرسش،آیةالله لطف الله صافی گلپایگانی