تلقین دارای تأثیر فراوانی بر آدمی است. دعا نیز از جمله اموری است که تلقینات مثبتی را بر آدمی دارد، ولی باید توجه داشت که در اعتقاد ما و بنا بر ادله قاطع آن، دعا به درگاه پروردگار از جمله اسباب حقیقی برای وصول به مقصود است. یعنی آن که خداوند دعای بنده را می شنود و به آن پاسخ می دهد نه این که صرفاً تلقین بر نفس باشد. بنابراین دعا دارای تأثیر خارجی و نفس واقعی است نه صرفاً تلقین بر نفس.