سیر و سلوک چیست؟ آیا در این راه باید از قطب و مرشد پیروی کرد؟

کلّ تعالیم اسلام ـ از واجبات و محرّمات و مستحبّات و مکروهات ـ سیر و سلوک است. هر مسلمانی سالک الی الله است؛ با این تفاوت که در این سلوک، برحسب قوّت و ضعف اشخاص در تعهّد به انجام واجبات و ترک محرّمات همه در یک درجه و رتبه نیستند. هر چه مواظبت انسان بر اطاعت از خداوند متعال و دستورات شرع بیشتر باشد در این سیر و تحصیل تقرّب به خداوند موفّق تر می شود. تعالیم عبادی نماز، حج، روزه، دعا، قرائت قرآن، نماز شب، مواظبت بر خواندن نمازهای نوافل یومیّه، عبادات شب و روز جمعه، ترک دروغ و غیبت، محاسبه با نفس، قضای حوایج بندگان خدا، احسان به پدر و مادر، صلة رحم، حسن جوار، حفظ امانت مصاحبت و همنشینی با علما، تجدید توبه و استغفار، مواظبت بر اذکار تهلیل و تسبیح و تحمید و تکبیر، حسن معاشرت با مردم، امر به معروف و نهی از منکر، و رعایت حقوق برادران دینی تا حدّی که در روایات «معلی بن خنیس» بیان شده، حفظ اعضا و جوارح از معاصی و حتّی تر ک مشتبهات، تفکّر در عالم آفرینش و عظمت ظهور قدرت خدا در خلقت مخلوقات، تفکّر در فنای دنیا و نظر عبرت به کوه و دریا و موجودات کوچک و بزرگ و امور بسیار دیگر ـ که در آیات قرآن مجید بیان شده است و شرح مختصر آن نیاز به نوشتن یک کتاب دارد ـ همه سیر و سلوک است. دستور این سیر و سلوک همین کتب دعا و رساله ها و تفاسیر قرآن مجید و کتب حدیث فارسی و عربی است و محتاج به قطب و مرشد نمی باشد و همة این امور، راه رفتن به سوی خداست؛ و استاد همه قرآن و تعالیم ائمه (ع) و احادیث شریفه است.
معارف دین،آیةالله لطف الله صافی گلپایگانی