قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
قبل از پرداختن به اصل پاسخ، ذکر چند مقدمه ضرورى است:
1) از مجموع آیات مربوط به خلقت انسان، استفاده مى شود که آدم از ابتدا براى زندگى و مرگ در زمین خلق شده بود. به همین جهت، خداوند قبل از خلقت انسان، آن گاه که به ملائکه خبر از آفرینش خلیفه و جانشین خود مى دهد، محل استقرار و سکونت آن را زمین معرفى مى کند: «و اذ قال ربّک للملائکة انّى جاعل فى الارض خلیفه قالوا اتجعل فیها من یفسد فیها؛ آن گاه که پروردگارت فرشتگان را گفت: من در زمین جانشینى قرار مى دهم، گفتند: آیا در زمین کسى را مى گمارى که در آن فساد مى کند»(بقره، آیه ى 30).
ماجراى سکونت آدم و حوا در بهشت و خوردن از درخت ممنوع و آشکار شدن عورت آنان، مرحله اى از سیر نزولى انسان در مسیر استقرار و سکونت در زمین بوده است. یعنى آدم از ابتدا براى سکونت در زمین خلق شده و طریق استقرار او بر زمین، طى شدن مراحلى از جمله اسکان موقت در بهشت بوده است. ابتدا خداوند اسماء را به او تعلیم مى دهد و پس از اثبات خلافت و جانشینى آدم براى ملائکه، آنان را امر به سجده مى کند، آن گاه وى را در بهشت ساکن مى کند و از نزدیک شدن به درخت خاصى منع مى کند. تا آن جا که انسان با فریب شیطان از آن مى خورد و عورتش برایش آشکار مى شود و به زمین هبوط مى کند و در زمین مستقر مى شود.
2-خداوند با این نهى (ولاتقربا هذه الشجره فتکونا من الظالمین) مى خواهد به آدم چیزهایى را نشان بدهد. آدم باید امورى را تجربه کند و یاد بگیرد تا آماده و مهیاى استقرار در زمین گردد:
الف) آدم باید بفهمد، که دشمنى مکار و حیله گر دارد که خیر او را نمى خواهد. بلکه به دنبال آشکار کردن «سوؤاه» زشتى ها در اوست.
ب) آدم، قبل از هبوط به زمین، آثار تلخ و رنج آور مخالفت با دستورات الهى و پیروى از شیطان را تجربه مى کند.
ج) راه توبه و بازگشت را مى آموزد و آن را تجریه مى کند.
د) آدم در آن مرحله از خلقت، هنوز از عالم روح و ملائکه انفصال کامل پیدا نکرده، و به همین جهت هنوز فرصت نداشته به عورت خود یعنى جنبه ى تمایلات حیوانى اش، توجه کند؛ با سکونت در بهشت و پس از خوردن از درخت ممنوع، به این جنبه ى خود آگاه مى گردد.
به بیان دیگر خداوند برحضرت آدم (ع) اتمام حجت نمود واورا از خوردن درخت نهی نمود ؛از سوی دیگر برای اوبستر آزمون وامتحان را فراهم کردتا دشمن اورا به او بشناساند ولی حضرت آدم (ع) به تعبیر قران عهد الهی رافراموش کرد؛وعزم واراده ای از خود در قبال نهی الهی نشان نداد؛ ولقد عهدنا الی آدم من قبل فنسی ولم نجد له عزما
بنابر این اگر خداوند در حین ارتکاب نهی به حضرت آدم(ع) الهام می نمود ازحالت امتحان خارج میشد.
1) از مجموع آیات مربوط به خلقت انسان، استفاده مى شود که آدم از ابتدا براى زندگى و مرگ در زمین خلق شده بود. به همین جهت، خداوند قبل از خلقت انسان، آن گاه که به ملائکه خبر از آفرینش خلیفه و جانشین خود مى دهد، محل استقرار و سکونت آن را زمین معرفى مى کند: «و اذ قال ربّک للملائکة انّى جاعل فى الارض خلیفه قالوا اتجعل فیها من یفسد فیها؛ آن گاه که پروردگارت فرشتگان را گفت: من در زمین جانشینى قرار مى دهم، گفتند: آیا در زمین کسى را مى گمارى که در آن فساد مى کند»(بقره، آیه ى 30).
ماجراى سکونت آدم و حوا در بهشت و خوردن از درخت ممنوع و آشکار شدن عورت آنان، مرحله اى از سیر نزولى انسان در مسیر استقرار و سکونت در زمین بوده است. یعنى آدم از ابتدا براى سکونت در زمین خلق شده و طریق استقرار او بر زمین، طى شدن مراحلى از جمله اسکان موقت در بهشت بوده است. ابتدا خداوند اسماء را به او تعلیم مى دهد و پس از اثبات خلافت و جانشینى آدم براى ملائکه، آنان را امر به سجده مى کند، آن گاه وى را در بهشت ساکن مى کند و از نزدیک شدن به درخت خاصى منع مى کند. تا آن جا که انسان با فریب شیطان از آن مى خورد و عورتش برایش آشکار مى شود و به زمین هبوط مى کند و در زمین مستقر مى شود.
2-خداوند با این نهى (ولاتقربا هذه الشجره فتکونا من الظالمین) مى خواهد به آدم چیزهایى را نشان بدهد. آدم باید امورى را تجربه کند و یاد بگیرد تا آماده و مهیاى استقرار در زمین گردد:
الف) آدم باید بفهمد، که دشمنى مکار و حیله گر دارد که خیر او را نمى خواهد. بلکه به دنبال آشکار کردن «سوؤاه» زشتى ها در اوست.
ب) آدم، قبل از هبوط به زمین، آثار تلخ و رنج آور مخالفت با دستورات الهى و پیروى از شیطان را تجربه مى کند.
ج) راه توبه و بازگشت را مى آموزد و آن را تجریه مى کند.
د) آدم در آن مرحله از خلقت، هنوز از عالم روح و ملائکه انفصال کامل پیدا نکرده، و به همین جهت هنوز فرصت نداشته به عورت خود یعنى جنبه ى تمایلات حیوانى اش، توجه کند؛ با سکونت در بهشت و پس از خوردن از درخت ممنوع، به این جنبه ى خود آگاه مى گردد.
به بیان دیگر خداوند برحضرت آدم (ع) اتمام حجت نمود واورا از خوردن درخت نهی نمود ؛از سوی دیگر برای اوبستر آزمون وامتحان را فراهم کردتا دشمن اورا به او بشناساند ولی حضرت آدم (ع) به تعبیر قران عهد الهی رافراموش کرد؛وعزم واراده ای از خود در قبال نهی الهی نشان نداد؛ ولقد عهدنا الی آدم من قبل فنسی ولم نجد له عزما
بنابر این اگر خداوند در حین ارتکاب نهی به حضرت آدم(ع) الهام می نمود ازحالت امتحان خارج میشد.