«کفّاره جمع» عبارت است از: «جمع بین آزاد کردن یک بنده و گرفتن دو ماه روزه و اطعام شصت فقیر». این کفّاره در دو مورد تحقق مى یابد: یکى اینکه انسان روزه خود را با چیز حرام باطل کند و دیگر اینکه شخص مسلمانى را بى گناه و از روى عمد به قتل برساند.همه، توضیح المسائل مراجع، م 1665 ؛ امام، تحریر الوسیله، ج 2، الکفارات ؛ صافى، هدایة العباد، ج 2، الکفارات ؛ سیستانى، منهاج الصالحین، ج 3، الکفارات ؛ تبریزى و وحید، منهاج الصالحین، الکفارات، م 1565.
تبصره.
با توجه به اینکه در عصر حاضر آزاد کردن بنده مورد ندارد، باید بین دو مورد دیگر جمع کند.