شواهد فراوانى در تاریخ به چشم مى خورد که روزه، در میان یهود و مسیحیت و اقوام و ملت هاى دیگر رایج بوده است. آنان به هنگام مواجهه با غم و اندوه و توبه و طلب خشنودى خداوند، روزه مى گرفتند تا با این کار، در پیشگاه او اظهار عجز و تواضع نموده و به گناهان خود اعتراف کنند. از انجیل استفاده مى شود که مسیح علیه السلام چهل شبانه روز، روزه داشته است.ر.ک: تفسیر نمونه، ج 1، ص 633. قرآن مجید به صراحت بیان مى کند: این فریضه الهى، در امت هاى پیشین نیز واجب بوده است.بقره(2)، آیه 183.