آرایش صورت

سنّت پیامبر صلى الله علیه و آله و معصومین علیهماالسلام درباره موهاى پشت لب این بوده که از بلند شدن آن جلوگیرى نموده و آن را کوتاه مى نمودند. رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: «مجوس ریش خود را مى تراشند و سبیل را بلند مى گذارند، و ما سبیل خود را مى زنیم و ریش خود را بلند مى گذاریم»[1] .در حدیث دیگرى چنین آمده: «گرفتن از موى پشت لب به طورى که لب آشکار شود از سنت است»[2] .در سیره امام صادق علیه السلام از برخى یارانشان چنین نقل گردیده است: «دیدم حضرت صادق شارب هاى خود را گرفته به طورى که نزدیک بود به پوست برسد»[3] .گفتنى است به طور معمول دستورات و توصیه هاى اسلامى حداقل به دو منظور است:1. رعایت بهداشت فردى که با کوتاه کردن موى پشت لب و سبیل در هنگام خوردن و آشامیدن از آلودگى غذاها و نوشیدنى ها جلوگیرى مى شود.2. حفظ هویت فرهنگى و اجتماعى؛ به طورى که فرد مسلمان دنباله رو سلیقه ها و آشفتگى هاى گوناگون از سوى دیگران نباشد. به ویژه کسانى که بلند گذاشتن سبیل را براى خود آرم و آرمان قرار مى دهند و هویت فرقه اى خودشان را در بلند گذاشتن سبیل به نمایش مى گذارند.
بنابراین آنچه مهم است کوتاه کردن سبیل به مقدارى است که امکان رعایت بهداشت انجام گیرد و از نظر ظاهر به گروه یا فرقه خاصى مشابهت پیدا نشود. چنان که رهبران و بزرگان دینى با ملاحظه این دو اصل اضافات موى پشت لب و سبیل را کوتاه مى کنند اگرچه آن را نیز نمى تراشند.
پاورقی:
1- سنن النبى صلى الله علیه و آله با ترجمه، ج1، ص92.
2- وسائل الشیعة، ج 2، ص 114.
3- وسائل الشیعة، ج 2، ص 115.